بررسی تأثیر استراتژی های مدیریت بر خود برسطح نوآوری دانشجویان رشته مدیریت دانشگاه اصفهان

در عصر دانش محور بهره گیری از پتانسیل های بالقوه و توانمند نمودن افراد جهت ایجاد خلاقیت و نوآوری ضروری است. مدیریت بر خود مجموعه ای از استراتژی هایی است که یک شخص جهت نفوذ و بهبود رفتارش به کار می گیرد و به عنوان سرمایه ای پنهان نقش بسزایی در ایجاد بستر مناسب جهت خلق نوآوری ایفا می کند . هدف این مقاله بررسی نقش استراتژی های مدیریت بر خود بر سطح نوآوری دانشجویان رشته مدیریت دانشگاه اصفهان می باشد. برای سنجش اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته با روایی صوری و ضریب پایایی 91 /0 استفاده شده است. جامعه آماری، دانشجویان رشته مدیریت دانشگاه اصفهان در سال 89- 1388 می باشند و حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای196 نفر تخمین زده شده است، در این راستا، براساس ادبیات پژوهش، مدلی جهت بررسی نقش استراتژی های مدیریت بر خود بر سطح نوآوری دانشجویان رشته مدیریت طراحی و با استفاده از نرم افزار لیزرل مورد آزمون قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان می دهد استراتژی های مدیریت بر خود بر سطح نوآوری دانشجویان تاثیر بسزایی داشته که در این بین نقش استراتژی های رفتاری پرررنگ تر می باشد. همچنین کانون تمرکز درونی دانشجویان به عنوان متغیر پنهان اثر تعیین کننده بر سطح نوآوری آنها دارد، که نمی توان آن را نادیده پنداشت . علاوه بر آن مقطع تحصیلی دانشجویان برسطح نوآوریشان تاثیر گذار است، چرا که دانشجویان مقطع دکتری نسبت به سایر دانشجویان ، به دلیل کسب مهارت و تجربه در طی دوران دانشجویی نوآورتر هستند. در مدل مورد بررسی مقدار شاخص های برازش نشان دهنده مناسب بودن مدل می‌باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت بر خود ، استراتژی رفتاری ، استراتژی پاداش ، استراتژی الگوی فکر سازنده ، نوآوری ، کانون تمرکز درونی ، دانشجویان رشته مدیریت