ایلناز ایرانمنش - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب، پردیس بین المللی کیش
نوید سعیدی رضوانی - استادیار گروه شهرسازی، دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب، پردیس بین المللی کیش

در حال حاضر در بسیاری از شهرهای کشور بخش مرکزی شهرها که همان هسته های قدیمی شهرها بوده اند که هم اکنون با عناوین گوناگونی نظیر بافت توسعه نیافته، ناکارآمد، ناپایدار و ... در مسایل شهری مواجه هستند که روزگاری بخش های مهمی از شهر را تشکیل می داده اند و هویت شهرها به حساب می آمدند که اکنون به مرور زمان دچار فرسودگی و عدم کارایی شده اند و یا در دوران معاصر بدون رعایت ضوابط و مقررات معماری و شهرسازی شکل گرفته و از اینرو با مسایل و مشکلات بسیاری روبه رو بوده و این مشکلات به کل شهر نیز تسری می دهند. از بررسی های پژوهش های انجام گرفته در این تحقیق که مروری در پیوند و چالش نسبت میان مدیریت شهری و بخش های مرکزی شهر صورت می گیرد درباره فضاهای شهری در ایران چنین بر می اید که علی رغم جایگاه بی دلیل شهر در پژوهش های جامعه شناختی مطالعه انچه در فضای شهری مدرن در ایران خوانده می شود طی فرایندی پرسش برانگیز مطالعه ای اختصاصا معمارانه و گاه شهرسازانه تلقی شده است که حاوی نکات سودمند برای مدیریت جامعه می باشد. در انجام پژوهش حاضر روش تحقیق مشاهده مستقیم و تکنیک پیمایشی با رویکرد توصیفی و تحلیلی مورد استفاده قرار گرفته و به این معنی که به منظور کنکاش در تحقیقات مشابه به عنوان پیشینه تحقیق و جمع اوری اطلاعات تاریخی و همچنین داده های مورد نیاز از سایر تحقیقات در راستای انجام مطالعات تطبیقی از روش نظری و کتابخانه ای بهره بردیم و به متظور دستیابی به سایر داده ها و متغیرهای مورد نظر محدوده مطالعه روش تجربی همراه با عملیات میدانی مد نظر قرار گرفت. بنابراین در این تحقیق سعی گردید توانمندسازی بافت های شهری را از چشم اندازی دیگر و با نگرش به مقوله توسعه پایدار مورد تحلیل قرار دهد.

توسعه پایدار، توانمندسازی، بافت مرکزی شهر، کرمان.