محمدرضا ریاضی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران، تهران

وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (پهپادها) در ده سال گذشته مورد استفاده گسترده در اماکن مشاغل ساختمانی قرار گرفته است. برنامه های پهپادی از نظارت بر پیشرفت و نظارت بر سایت تا معاینه بهداشت ساختاری و ایمنی ساخت و سازها فاصله دارند. در حالی که کاربردهای مختلف پهپادها در سایتهای شغلی به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است، خطرات و خطرات پرواز پهپادهای پرواز در اماکن شغلی ساختمانی هرگز از نظر کمی یا کیفی اندازه گیری نشده است. در سراسر جهان، صنعت هوانوردی عمومی روشهای پیچیده ای را برای ارزیابی خطرات پرواز پهپادها بر روی جمعیت عمومی ایجاد کرده است. با این حال ، در حوزه ساخت و ساز، بحث در مورد خطرات پرواز پهپادها وجود ندارد. این امر به ویژه جالب توجه است زیراصنعت ساخت و ساز دائما0 یکی از بالاترین میزان تلفات و صدمات را در بین سایر صنایع در جهان حفظ می کند. در حال حاضر ، پهپادها در برنامه های مختلف ساختمانی بطور منظم و بدون برنامه های ارزیابی ریسک مناسب یا برنامه های ایمنی استفاده می شوند. نه مدیران پروژه ساختمانی و نه مامورین ایمنی ساختمانی برنامه های عملیاتی را برای استفاده ایمن از پهپادها در دست ندارند. در این مقاله ، نخستین تحلیل کمی و کیفی شناخته شده از خطرات پرواز پهپاد در اماکن شغلی ساختمانی ارائه شده است. با استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو ، یک مدل کمی برای ارزیابی ریسک پرواز پهپاد ارائه و آزمایش شده است. یک مطالعه موردی مدل پیشنهادی را در یک محل کار واقعی ساخت و ساز آزمایش کرد. مدلی که در این مقاله ارائه شده است می تواند توسط افسران ایمنی ساخت و ساز و مدیران پروژه ساخت و ساز مورد استفاده قرار گیرد تا هنگام برنامه ریزی پرواز پهپادها از طریق سایتهای کاری، ایمنی را در نظر بگیرند. در این مقاله بیشتر استدلال می شود که با استفاده از مدلها و روشهای معرفی شده در این مقاله می توان پروازهای پهپاد را در هر محیط ایمن تر و مطمئن تر کرد.

ارزیابی ریسک؛ وسیله ی نقلیه ی هوایی بدون سرنشین؛ پهپاد؛ شبیه سازی مونت کارلو؛ خطر پرواز پهپاد