محمدحسین قبادی - استاد، گروه زمین شناسی دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا همدان
سید ساجدین موسوی - استادیار، گروه زمین شناسی،دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران اهواز
یاسم محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی مهندسی،دانشکده علوم زمین،دانشگاه بوعلی سینا همدان

خاک های برجای حاصل از سازندهای رسوبی در غرب شهرستان دهلران علیرغم گسترش زیاد و استفاده از آنها به عنوان منابع قرضه در ساختمان سازی و راه سازی مطالعه خصوصیات ژئوتکنیکی آنها کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق دو نوع خاک برجا حاصل از سازندهای پابده و گچساران مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفتهاند. پس بازدید صحرایی از منطقه، از خاک های هر دو منطقه نمونه گیری شد و خصوصیات فیزیکی، دانه بندی، حدود آتربرگ، دانسیته خشک حداکثر و رطوبت بهینه، پارامترهای مقاومت برشی و نفوذپذیری آنها در آزمایشگاه اندازهگیری شد. نتایج آزمایش های دانه بندی و حدود آتربرگ نشان می دهد که هر دو خاک مطابق رده بندی یونیفاید دررده CL قرار می گیرند. در حالیکه درصد رطوبت بهینه هر دو خاک 12 درصد بوده است اما حداکثر دانسیته خشک خاک برجا حاصل از سازند گچساران بیشتر بوده است. نتایج آزمایش برش مستقیم مبین آن است که چسبندگی خاک حاصل از سازند پابده بیشتر از خاک ناشی از سازند گچساران است که امر به دلیل درصد ریزدانه (رس) بیشتر در ترکیب خاک سازند پابده است. همچنین، مقدار نفوذپذیری خاک سازند گچساران بیشتر بوده است. بنابراین، نتایج این تحقیق نشان داد که خاک های برجای حاصل از سازند گچساران در مقایسه با خاک های سازند پابده از خصوصیات مهندسی مطلوب تری برخودارند و توصیه می شود در کارهای عمرانی منطقه از این نوع خاک استفاده شود.

خاک برجا ، دهلران، سازند پابده، سازند گچساران