امیر حسین امیرخانی - استادیار، مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور
مهدی رشیدی - مربی، مدیریت مالی، دانشگاه پیام نور و دانشجوی دوره دکتری مدیریت دولتی
بلال پناهی - مربی آموزشیار، مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور و دانشجوی دوره دکتری مد

امروزه بیش از هر زمان دیگری، ضرورت دارد تا سازمانها بتوانند از راه داراییهای نامشهود خود مانند: داشتن استراتژی یکپارچه، رهبری، فرهنگ و به ویژه مدیریت استعداد، خود را متمایز سازند. مدیریت استعداد برای پاسخ به محیط پیچیده و متغیر، توسعه فردی و سازمانی را در بر خواهد داشت. اجرای فرآیندهای مدیریت استعداد که به خوبی طراحی شده است باعث می شود تا قدرت رقابت سازمانی بالا رود و این امر از طریق کاهش در گردش نیروی کار و افزایش رضایت و تعهد کارکنان محقق می شود. در گذشته وظایف مدیران منابع انسانی را فقط در استخدام و پرداخت خلاصه می کردند و آنها را اداره پرسنل می نامیدند. سپس مدیریت منابع انسانی استراتژیک مطرح شد و بدین ترتیب مدیران منابع انسانی به منظور هم راستایی استراتژی های منابع انسانی با استراتژی های کسب و کار در تصمیمات کلان سازمان وارد شدند و در نهایت مدیریت استعداد مطرح شد. در این رویکرد جدید، وظایف منابع انسانی مبتنی بر نگاه به انسان و استعدادهای نهفته در او به عنوان شایستگی اصلی و محوری سازمان می باشد. در این مقاله با روشی توصیفی ادبیات مدیریت استعداد، ارتباط آن با مدیریت دانش، استراتژیهای مرتبط با آن و نقش مدیریت استعداد در خلق مزیت رقابتی برای سازمان مطالعه و بررسی شده است.

مدیریت استعداد، مدیریت دانش، مدیریت منابع انسانی، مزیت رقابتی