سید رضا حجازی - استادیار دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران
سمانه دیوسالار - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران
محمد حسین پاشنه طلا - معاون توسعه صنایع فناوری اطلاعات وزارت صنایع و معادن
مریم قاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران

شرکتهای تجاری بویژه شرکت های دانش بنیان برای بقا در صحنه رقابت نیازمند انجام نوآوری مداوم در محصولات و فرآیندها هستند تا بتوانند به نشانه های تغییر محیطی از جمله تغییر نیازهای روز افزون مشتری پاسخگو باشند. نوآوری به عنوان محرک اصلی پیشرفت و موفقیت و ایجاد مزیت رقابتی شرکتها شناخته شده است. شرکتها در جهت تلاش برای بالا بردن انعطاف پذیری و بهره گیری از دانش فنی خارجی، به طور فزاینده ای مدیریت نوآوری های خود را به منظور یکپارچه کردن شرکا و مشتریان خارجی، به سمت شبکه های نواوری و ایجاد ارزش باز کرده و گسترش داده اند. نظریه نوآوری باز بر اهمیت تکنولوژی و منابع خارجی تاکید دارد که آنرا از پارادایم سنتی نواوری بسته متفاوت ساخته است. هدف از نوآوری باز، گشودن مرزهای مستحکم شرکت، به منظور به جریان انداختن دانش از خارج شرکت، در جهت ایجاد فرصت برای همکاری با شرکا، مشتریان و تولیدکنندگان در راستای فرایندهای نواوری می باشد. در این مقاله با مروری بر تعاریف و مدل های نواوری باز، ضمن بررسی نقش نوآوری باز در ارتقاء توان رقابتی شرکت های دانش بنیان، چارچوبی مفهومی به منظور بکارگیری مکانیزم های نواوری باز در راستای ارتقاء توان رقابتی شرکتها پیشنهاد شده است. مطابق این مدل با بکارگیری مکانیزم های پیشنهادی، شرکتها قادر خواهند بود با افزایش درآمد حاصل از بکارگیری مکانیزم های نوآوری باز یا کاهش هزینه های ناشی همکاری های مشترک توان رقابتی خود را ارتقا بخشند.

نوآوری باز، مزیت رقابتی، شرکت های دانش بنیان