فاطمه فرخی - Urmia University of Medical Sciences
ابوالفضل قهرمانی - Urmia University of Medical Sciences
محمد حاج اقازاده - Urmia University of Medical Sciences

مقدمه: شرایط کار پرستاران و تکنسین­های آزمایشگاه می­تواند منجر به ایجاد اختلالات اسکلتی- عضلانی گردد. هدف پژوهش حاضر مطالعه وضعیت­های کاری پرستاران دو بخش داخلی و جراحی زنان و تکنسین­های آزمایشگاه در یک بیمارستان بود. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی به روش مقطعی بود که در سال 1395 در یکی از بیمارستان­های شهر تبریز انجام گرفت. در این مطالعه 32 پرستار و ۲۰ تکنسین آزمایشگاه شرکت کردند. از پرسشنامه نوردیک و روش ارزیابی سریع تمام بدن (REBA) با الگوریتم جدید امتیازدهی برای ارزیابی استفاده شد. برای هر شغل امتیازهای نیمه فوقانی، چهارگانه فوقانی، نیمه تحتانی و درصد زمان کار سپری­شده با پوسچرهای پراسترس محاسبه گردید. از آزمون­های آنالیز واریانس یک­طرفه و تی مستقل برای آنالیز آماری استفاده گردید. یافته­ها: علایم اسکلتی-عضلانی گردن (63/5%) و کمر (55/8%) بیشترین شیوع را داشت. میانگین امتیازهای نیمه فوقانی، چهارگانه فوقانی و نیمه تحتانی بترتیب 8/16، 11/01، 9/59 بدست آمد. فقط امتیاز نیمه تحتانی در بین 3 گروه شغلی تفاوت معنی­داری داشت که مربوط به تفاوت امتیاز پرسنل آزمایشگاه با بخش­های پرستاری بود. پرستاران بخش داخلی 11% و تکنسین­های آزمایشگاه 8% از زمان کاری­شان را به ترتیب با پوسچرهای پراسترس نیمه فوقانی و نیمه تحتانی مشغول بکار بودند . نتیجه­گیری: روش REBA با الگوریتم جدید امتیازدهی در محل کار پرستاران و تکنسین­های آزمایشگاه براحتی اجرا شد. پرستاران بخش داخلی نسبت به پرستاران بخش جراحی عمومی استرس بیومکانیکی بیشتری را بویژه در نیمه فوقانی تجربه می­کنند. بمنظور کاهش پوسچرهای کاری پراسترس، اجرای مداخلات ارگونومی برای بهبود پوسچرهای  نیمه فوقانی پرستاران و نیمه تحتانی تکنسین­های آزمایشگاه پیشنهاد می­شود.  

Ergonomics, nurses, laboratory technicians, musculoskeletal disorders, REBA, ارگونومی, پرستاران, تکنسین های آزمایشگاه, اختلالات اسکلتی-عضلانی, REBA