اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شادکامی و امیدواری بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس
عنوان مقاله: اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شادکامی و امیدواری بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس
شناسه ملی مقاله: JR_PSJ-17-2_003
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_PSJ-17-2_003
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
مولود مسلم خانی - MSc in clinical psychology, Departmant of psychology, Hamedan Branch, Islamic Azad University, Hamedan, Iran
محمد اسماعیل ابراهیمی - Assistant Professor, Department of psychology, Faculty of Humanities, Hamedan Branch, Islamic Azad University, Hamedan, Iran
علی صاحبی - Assistant Professor, William Glaser institue, Sydney, Australia
خلاصه مقاله:
مولود مسلم خانی - MSc in clinical psychology, Departmant of psychology, Hamedan Branch, Islamic Azad University, Hamedan, Iran
محمد اسماعیل ابراهیمی - Assistant Professor, Department of psychology, Faculty of Humanities, Hamedan Branch, Islamic Azad University, Hamedan, Iran
علی صاحبی - Assistant Professor, William Glaser institue, Sydney, Australia
سابقه و هدف: ناامیدی و کاهش شادکامی مبتلایان مولتیپل اسکلروزیس بر کیفیت زندگی و روند بیماری افراد اثر گذار است، لذا به کارگیری یک شیوه درمانی موثر در جهت کاهش ناامیدی و افزایش شادکامی این بیماران حائز اهمیت است، به همین جهت، پژوهش حاضر با هدف تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر شادکامی و امیدواری بیماران مولتیپل اسکلروزیس (MS) شهر همدان انجام شد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر در قالب یک طرح نیمه آزمایشی 30 نفر از بیماران مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) شهر همدان که بر اساس اکتساب نمرات 1 انحراف معیار پایین تر از میانگین در مقیاس شادکامی و امیدواری بودند از میان 350 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و کنترل قرار گرفتند. با استفاده از یک طرح آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی 8 جلسه 60 دقیقهای تحت آموزش قرار گرفتند، در حالی که در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. هر دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسشنامه امیدواری اشنایدر و لوپز (1989) و آزمون شادکامیآکسفورد آرجیل (2001) مورد ارزیابی قرار گرفتند و نتایج با استفاده از تحلیل کواریانس تک متغیری تحلیل شد.
یافتهها: نتایج پژوهش حاکی از آن بود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر شادکامی و امیدواری بیماران مولتیپل اسکلروزیس (MS) شهر همدان تاثیر داشت، به طوری که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) حدودا 36% بر شادکامی و به میزان 54% بر امیدواری بیماران مولتیپل اسکلروزیس (MS) تاثیرگذار بود.
نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد در حوزه درمان و زمینه کار با افرادی که در حالت بحران، درد و رنج هیجانی به سر می برند؛ درمان پذیرش و تعهد با توجه به ماهیت آن میتواند کارا و نویدبخش باشد.
کلمات کلیدی: Acceptance and Commitment Based Treatment, Happiness, Hope, Multiple Sclerosis, بیماری اماس؛ امیدواری؛ درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد؛ شادکامی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1160119/