زهرا اسدی پیمان - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
جمیله توکلی نیا - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمدتقی رضویان - استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
مرتضی قورچی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

گردشگری، یکی از پویاترین فعالیت‌های اقتصادی عصر حاضر است که می‌تواند نقش مهمی در توسعه شهرها و نیل به پایداری ایفا کند. یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری کشور ایران و کلان‌شهر تهران  مجموعه بازارهای سنتی است. بازار یک سیستم اقتصادی و درعین‌حال فضایی تاریخی با بافتی کهن و جاذبه‌های گوناگون اقتصادی، معماری، فرهنگی است که از دیرباز به علت چند عملکردی بودن و گره خوردن وجه تاریخی آن با دیگر کاربری‌ها جذابیت خاصی برای گردشگران داشته است؛ بازار بزرگ تهران علی‌رغم داشتن چنین ظرفیتی در صنعت گردشگری و استقبال گردشگران، هنوز جایگاه ویژه خود رابین مقاصد گردشگری پیدا نکرده است. یکی از دلایل عمده این مسئله بی‌توجهی به عناصر کلیدی مقصد گردشگری و ارزیابی نکردن سطح مطلوبیت کیفیت آن‌هاست که در پژوهش حاضر به این مسئله پرداخته‌شده است. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی میزان مطلوبیت کیفیت مقصد گردشگری بازار تهران است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و به لحاظ هدف کاربردی. است. گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه‌ای- میدانی است. در این مقاله برانیم که کدام‌یک از شاخص‌های استانداردشده جهانی قابلیت ارتقا سطح مطلوبیت منطقه 12 تهران به‌عنوان بخش گردشگری تهران را دارا است؟ به همین منظور با استفاده از مدل SWARA، شاخص‌ها در اختیار 20 نفر از خبرگان و کارشناسان آشنا به منطقه قرار گرفت و نهایتاً با وزن دهی آن‌ها از بین شاخص‌های کیفیت محیط و رضایتمندی گردشگر که هشت معیار اصلی و 37 زیر معیار داشت، شاخص خدمات گردشگری با وزن 5914/0، شاخص زیست‌محیطی با وزن 2414/0 و شاخص زیرساختی با وزن نهایی 0918/0 از نقش‌آفرین‌ترین شاخص‌ها، در به مطلوبیت رساندن کیفیت مقصد و جلب رضایت گردشگر جهت ارائه راهبردهای بهبود وضعیت محدوده موردمطالعه هستند.

بازار, مقصد گردشگری, کیفیت مقصد گردشگری, رضایتمندی گردشگر, مطلوبیت