رضا تهرانی - دانشیارگروه مالی و بیمه -دانشکده مدیریت -دانشگاه تهران
عسگر نوربخش - دانشجوی دکتری مدیریت مالی، گروه مالی و بیمه -دانشکده مدیریت -دانشگاه تهران، ایران

هدف پژوهش حاضر، تعیین سطح انطباق‌پذیری نقطۀ مرجع و تأکید بر پویایی این نقطه به‌عنوان عامل تعیین‌کنندۀ سود و زیان سهامداران و اقدام آنان به رهاکردن و یا نگهداری سهام براساس نظریۀ دورنما به‌عنوان یکی از آخرین نظریه‌های مالی رفتاری است. برآورد نحوۀ انطباق‌پذیری نقطۀ مرجع و تبیین رفتار سرمایه‌گذاران در مواجهه با سود و زیان، ضرورت انجام پژوهش را مشخص کرده است. بدین‌منظور با بهره‌گیری از داده‌های لازم در قلمرو زمانی سال‌های 1383 تا 1392، سعی شده است به مسألۀ اصلی پژوهش پاسخ داده شود.نتایج پژوهش نشان می‌دهددو متغیر میزان سود (زیان) و مدت‌زمان سود (زیان) و اثر همزمان آن‌ها در یکدیگر در شکل‌گیری سطح نقطۀ مرجع و انطباق آن نقش دارند، به‌گونه‌ای‌ که با قرارگرفتن سرمایه‌گذاران در دامنه‌های خاص تعریف‌شده برای سود، نقطۀ مرجع با سطح جدید انطباق پیدا می‌کند، درحالی ‌که قرارگرفتن سرمایه‌گذاران در ناحیۀ زیان اثر معکوسی در شکل‌گیری سطح جدید نقطۀ مرجع‌ دارد. طبق نتایج حاصل، با درنظرگرفتن متغیرهای استفاده‌شده در پژوهش، ضمن تأیید پویایی نقطۀ مرجع، با اتکاء به اثر تمایلی، سطح انطباق نقطۀ مرجع سرمایه‌گذاران و رفتار سرمایه‌گذاران نسبت به واگذاری و یا نگهداری سهام را می‌توان برآورد کرد.

نظریۀ دورنما, نقطۀ مرجع, اثر تمایلی, سطح انطباق, تصمیم‌گیری در شرایط عدم اطمینان, مالیرفتاری