داود بهبودی - دانشیار دانشکده اقتصاد، مدیریت و بازرگانی،
محمدعلی متفکر آزاد - استاد دانشکده اقتصاد، مدیریت و بازرگانی،
پرویز محمدزاده - استادیار دانشکده اقتصاد، مدیریت و بازرگانی،
سیدکمال صادقی - دانشیار دانشکده اقتصاد، مدیریت و بازرگانی،
سیاب ممیپور - دانشجوی دکتری علوم اقتصادی، دانشکده اقتصاد،

وجود منابع غنی نفتی و چالشهای عمده اقتصادی در مسیر توسعه کشور همواره نقش استفاده بهینه از این منابع را در نیل به توسعه پایدار به موضوعی مهم و مورد توجه تبدیل کرده است. این مطالعه سعی دارد اثرگذاری حالتهای مختلف گردش وجوه نفت بر اجزای تولید ناخالص داخلی را بررسی کند و با استفاده از الگوی تعادل عمومی محاسبهپذیر دو رویکرد «صندوق توسعه ملی» و «توزیع مستقیم درآمدهای نفتی» را تجزیهوتحلیل نماید. نتایج حاصل از حل پویای مدل نشان میدهد رویکرد صندوق توسعه ملی در بلندمدت کارکرد مناسبتری نسبت به رویکرد توزیع مستقیم دارد با این توضیح که رویکرد توزیع مستقیم برای تامین هدف کاهش وابستگی بودجه دولت به نفت کارکرد بهتری از صندوق توسعه ملی دارد. اما زمانی که هر دو رویکرد بهصورت مکمل و توامان در نظر گرفته میشود، همه اجزای تولید ناخالص داخلی جز مخارج دولت بهبود یافته و درکل تولید ناخالص داخلی در مقایسه با هریک از رویکردهای مورد بررسی، افزایش مییابد. ازاینرو، رویکرد توزیع مستقیم مشمول مالیات که مکمل (و نه جایگزین) صندوق توسعه ملی است رویکرد منتخب این تحقیق پیشنهاد میشود.

درآمدهای نفتی, وابستگی بودجه به نفت, صندوق توسعه ملی, توزیع مستقیم, تعادل عمومی محاسبهپذیر