رضا محمدی چابکی

پژوهش حاضر به تبیین جایگاه زبان در تقویت مبانی، تصریح اهداف وتوسعه وسایل تربیت پرداخته است. روش پژوهش تحلیل اسنادی بوده، جامعه پژوهش کلیه اسناد و مدارک  مرتبط با موضوع  پژوهش می باشند که  بدون نمونه گیری بررسی شده اند. گردآوری داده ها به وسیله فرم فیش برداری انجام و داده های حاصل به شیوه کیفی تحلیل شده اند. عمده ترین یافته های پژوهش عبارتند از: ۱- زبان در تصریح مبانی تربیت، می تواند به ترتیب در حوزه مبنای فلسفی با؛ تحلیل زبان تدریس و یادگیری، تحلیل نقادانه مفاهیم و اصطلاحات تربیتی و توضیح ذهنیت انسان، در حوزه مبنای روان شناختی با؛ کمک به تدوین نظریه های یادگیری، روان شناسی زبان و روان شناسی اجتماعی و در حوزه مبنای جامعه شناختی نیز با؛ ترسیم رابطه زبان و فرهنگ، اهمیت زبان آموزشی کشور، تحکیم خط مشی های زبانی، تقویت هویت فرهنگی و روابط معلم- دانش آموز به تقویت مبانی تربیت کمک دهد. ۲- زبان در تصریح اهداف تربیت، می تواند به ترتیب در سطح فردی با؛ بهبود رفتارهای زبانی فردی، سواد آموزی، تامین دانش حداقلی قواعد زبانی جهت کاربست توانایی های سطح بالا، تفکرمنطقی و حل مسئله، در سطح اجتماعی با؛ توسعه فرهیختگی، تقویت یادگیری مشارکتی، رشد مهارت های تعامل اجتماعی، شایستگی کنش گفتاری در روابط اجتماعی و در سطح جهانی با؛ بهبود رفتارهای سطح بالا زبانی در شرایط جهانی شدن، برقراری ارتباط مطلوب با سایر فرهنگ ها به وضوح اهداف تربیت کمک دهد. ۳- زبان در تصریح وسایل تربیت، می تواند به ترتیب  در حوزه برنامه ریزی های آموزش و پرورش با؛ تحلیل نیازهای آموزشی به لحاظ زبانی، برنامه ریزی زبانی و  برنامه درسی زبانی، در حوزه تربیت معلم با؛ ایجاد ارتباط موفق با دیگران و به کار بستن صحیح زبان، حل برخی مشکلات معلمان و توسعه توان تحلیل و آموزش تحلیلی مطالب و در حوزه تدریس و تفهیم با؛ تثبیت موقعیت اجتماعی دانش آموز در کلاس درس، امکان افزایش قدرت یادگیری، اصلاح و تقویت گفتگو به عنوان یکی از راهبرد های اصلی در تربیت فعال و وضوح و تمایز دهی به زبان محتوایی و تدریسی به توسعه وسایل تربیت کمک دهد.

زبان, زبان شناسی تربیتی, مبانی تربیت, اهداف تربیت, وسایل تربیت