عباس کرامتی - کارشناس ارشد مهندسی عمران-مهندسی زلزله، دانشکده فنی و مهندسی، گروه عمران، دانشگاه خوارزمی تهران مدیرعامل شرکت فنی و مهندسی سپنتا سازه کهن، شماره ثبت ۵۰۰۶۶۸

زلزله یکی از رخدادهای طبیعی است که سالانه خسارات اقتصادی و تلفات جانی قابل توجهی را در بسیاری از نقاط دنیا به کشورهای مختلف تحمیل میکند. همچنین اکثر نقاط کشور ما ایران و بویژه پایتخت آن شهر تهران، همواره در معرض وقوع زلزله های قوی قرار دارد. یکی از فناوری های نوین و موثر در بهسازی سازه ها و پل ها استفاده از تکیه گاه های جداساز لرزه ای است. از آنجا که این فناوری بطور گسترده در سرتاسر دنیا استفاده میشود، اما در کشور ما ایران خلاء بکارگیری سیستم های جداساز لرزه ای در ساختمان ها و سازه های با اهمیت و استراتژیک به دلیل وجود برخی موانع و عدم وجود راهکارهای مناسب به شدت احساس می شود. هدف از ارائه این مقاله بررسی ضرورت توسعه و ترویج فناوری استفاده از تکیه گاه های جداساز لرزه ای به منظور بهسازی سازه ها و ساختمان های کشور است. از اینرو، ابتدا موانع موجود در بکارگیری تکیه گاه های جداساز لرزه ای مورد بررسی قرار میگیرد و پس از آن بطور خلاصه به راهکارهایی که میتواند این موانع را برطرف نماید اشاره میشود. سپس به بررسی دلایلی که ضرورت توسعه و ترویج استفاده از تکیه گاه های جداساز لرزه ای در کشور را توجیه میکند مانند عملکرد لرزهای، توجیه پذیری اقتصادی، مزایای و معایب استفاده از سیستم های جداساز لرزه ای در مقایسه با فناوری های مشابه پرداخته و در ادامه برخی از راهکارهای ارائه شده بطور خلاصه تشریح می گردد. از مباحث ارائه شده در این مقاله دریافت شد که سیستم های جداساز لرزه ای از جنبه های مختلف مانند عملکرد لرزه ای، توجیه پذیری اقتصادی و مزایای استفاده از آنها در مقایسه با فناوری های مشابه دارای منافع و ویژه گی های منحصر بفرد بوده که این موضوع ضرورت توسعه و ترویج استفاده از سیستمهای جداساز لرزه ای در سازه ها و ساختمانهای کشور به منظور پیشبینی تمهیدات لازم جهت مقابله با پیامدهای ناشی از وقوع یک زلزله ی قوی را بیش از پیش به اثبات میرساند.

سیستم های جداساز لرزه ای، عملکرد لرزهای، توجیه پذیری اقتصادی، مزایا و معایب