ژاله بحرایی - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
سیدعلی حسینی المدنی - استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
احمد باصری - استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم اجتماعی و فرهنگی، دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهران، ایران

هدف: هدف از این پژوهش بررسی نقش میانجی استقامت در رابطه بین شادمانی زناشویی، نیازهای بنیادین روانشناختی و معنویت با تابآوری خانواده بود. روش: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است و جامعه آماری کلیه زنان و مردان متاهل شاغل در کادر آموزشی سازمان آموزش و پرورش شهر تهران در سال ۱۳۹۹ به تعداد ۴۶۲۵۷ نفر (۳۲۰۴۶ نفر زن و ۱۴۲۱۱ نفر مرد) بودند. حجم نمونه ۴۲۰ نفر از این افراد بر اساس دیدگاه کلاین (۲۰۱۶) و به شیوه نمونهگیری غیرتصادفی در دسترس به شیوه آنلاین انتخاب و به مقیاس تاب آوری خانواده سیکبی (۲۰۰۵)، مقیاس شادمانی زناشویی آزرین و همکاران (۱۹۷۳)، مقیاس نیازهای بنیادین روانشناختی لاگاردیا و همکاران (۲۰۰۰)، پرسشنامه معنویت پارسیان و دونینیگ(۲۰۰۹) و فرم کوتاه مقیاس استقامت (GRIT-S) داکوورث و کوین (۲۰۰۹) پاسخ دادند. الگوی پیشنهادی از طریق مدل معادلات ساختاری با استفاده از SPSS و AMOS نسخه ۲۴ تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد مسیرهای مستقیم شادمانی زناشویی (۳۰۹/۰=β و ۰۰۲/۰=P)، نیازهای بنیادین روانشناختی (۵۵۶/۰=β و ۰۰۱/۰=P)، معنویت (۳۰۹/۰=β و ۰۰۱/۰=P) و استقامت (۶۳۲/۰=β و ۰۰۱/۰=P) بر تابآوری خانواده معنادار بودند؛ همچنین اثرات غیرمستقیم شادمانی زناشویی، نیازهای بنیادین روانشناختی و معنویت از طریق نقش میانجی استقامت بر تاب آوری خانواده معنادار بود (۰۱/۰=P). نتیجه گیری: مدل ساختاری اصلاح شده پژوهش برازش مطلوب و قابل قبول با داده های پژوهشی داشت و این گام مهمی در جهت شناخت عوامل موثر بر تاب آوری خانواده در افراد متاهل است.

تاب آوری خانواده, شادمانی زناشویی, نیازهای بنیادین روانشناختی, معنویت, استقامت