منصور سلطانیه - ۲- استاد، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، قطب علمی فناوری آلیاژهای با استحکام بالا، دانشگاه علم و صنعت ایران،
ماندانا عادلی - استادیار، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه علم و صنعت ایران،
مرتضی فلاحی - کارشناسی ارشد، متالورژی استخراجی، دانشگاه علم و صنعت ایران،
مهدی فرهانی - دکتری، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه صنعتی کلاوستهال، آلمان
کارل-هاینتس اشپیتزر - استاد، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه صنعتی کلاوستهال، آلمان.

در فرآیند سرباره سازی، پرعیارسازی ایلمنیت از طریق پیش احیای گندله های ساخته شده از کنسانتره ایلمنیت به منظور احیاء اکسیدهای آهن به آهن فلزی، و سپس ذوب گندله ها جهت حصول به سرباره ای غنی از تیتانیا انجام می شود. در پژوهش حاضر پارامترهای موثر مرحله گندله سازی از جمله سرعت و زاویه چرخش گندله ساز دیسکی، میزان رطوبت و نوع و ترکیب چسب مورد استفاده بررسی شده و شرایط بهینه جهت تهیه گندله هایی با ویژگی های ابعادی و خواص مکانیکی مورد نظر تعیین شد. ۵-۱% وزنی بنتونیت و نیز مخلوطی از بنتونیت و سیمان آلومینوکلسیایی (فوندو) به عنوان چسب مورد استفاده قرار گرفت. آزمون های عدد سقوط و استحکام شکست بر روی گندله های خام و خشک انجام شد. زاویه ی چرخش ۴۰ درجه نسبت به افق و سرعت چرخش rpm۳۰ و زمان گندله سازی ۶۰ دقیقه بهترین بازده گندله سازی را به دست دادند. میزان بهینه رطوبت در حدود ۹% تعیین شد. افزایش بنتونیت در گندله روند افزایشی–کاهشی را برای استحکام و عدد سقوط نشان داد و بیشترین مقدار برای ۴-۳% بنتونیت به دست آمد. استفاده از مخلوط فوندو – بنتونیت در گندله روند صعودی را برای استحکام نشان داد اما برای دماهای بالا نسبت به گندله حاوی بنتونیت، استحکام کمتری بدست آمد.

گندله سازی, ایلمنیت, استحکام شکست, بنتونیت