مهدی شاهرخ - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه مازندران، ایران
زهرا شمس ناتری - کارشناس ارشد گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه الزهراء، ایران
رقیه رستم پورملکی - دانشیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

یکی از عناصر تاثیرگذار در زیبایی شعر هر شاعری، تخیلات شعری حاصل از رنگ هاست؛زیرا رنگ در شعر از جایگاه برجسته ای برخوردار است. محمود درویش شاعربزرگ مقاومتفلسطین نیز در اشعار خود، رنگ را در اشکال رمزی، کنایی و استعاری به کار می گیرد. اینپژوهش با تکیه بر شیوه توصیفی- تحلیلی درصدد آن است انواع به کار رفته رنگ را در قصیدهکوتاه «ماذا سیبقی؟» درویش بررسی نماید. نتایج این پژوهش نشان می دهد که هریک از این رنگ ها، معانی و دلالت های متفاوتی را بازتاب می دهند؛ رنگ سب پربسامدترین رنگ در این شعر و نماد امید، آزادی طلبی و پویایی است و عشق به فلسطین و ملت مبارزش را به تصویرمی کشد. رنگ سفید نماد صلح و آرامش در سایه سار آزادی؛ رنگ سیاه نشان ظلم وستم، استعمارو بندهای اسارت؛ و رنگ آبی نشان آرام ، جاودانگی و بی کرانگی است. درحالی که رنگ سرخنمایانگر عشق به فلسطین و نماد شهادت، شهامت، فداکاری در راه آزادی فلسطین است.

شعر مقاومت، معناشناسی، رنگ، نماد، محمود درویش، قصیده «ماذا سیبقی»