نجمه خدابخشی - استایار گروه حسابداری دانشگاه پیام نور، ایران

ماهیت رقابتی محیط کسب و کار شرکت ها نیازمند انتخاب نوع استراتژی ها و سیاست های مالی مناسب جهت رشد و تحول است.اکثر شرکت ها مقدار قابل توجهی وجه نقد را در دارایی های جاری و همچنین بدهی های جاری به عنوان منبع تامین مالی خود سرمایه گذاری می کنند. مدیریت سرمایه در گردش به دنبال رسیدن به شرایطی است که شرکت با مازاد یا کمبود نقدینگی مواجه نشود. لذا شرکت ها بایستی سیاستی را بکارببرند که بهترین منافع را برای سهامداران ایجاد نماید. برپایه این استدلال، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیرنوع تامین مالی بر سیاست مدیریت سرمایه در گردش در ۱۷ صنعت موجود در بازار بورس اوراق بهادار تهران است. نمونه آماری متشکل از ۱۶۱ شرکت موجود در صنایع مختلف طی بازه زمانی ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۷ می باشد. نتایج بدست آمده از آزمون فرضیه حاکی از آن است که نوع تامین مالی بر سیاست مدیریت سرمایه در گردش اثر دارد.

سیاست سرمایه در گردش، تامین مالی کوتاه مدت، تامین مالی بلند مدت