طاهره نوروزی وند - آموزش و پرورش
حسن رضا زین آبادی - دانشیار گروه مدیریت آموزشی، دانشکده مدیریت، دانشگاه خوارزمی

افشاگری، توجه نشان دادن به اشتباهات و تخلفات در یک سازمان، و افزایش نگرانی ها درباره ی رخدادهای آسیب رسان در محیط است. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی پدیده ی افشاگری در مدرسه، به منظور ایجاد یک چارچوب مفهومی و توسعه ی مبانی نظری آن است. این پژوهش از نوع پژوهش های کیفی است که با استفاده از رویکرد مبتنی بر پدیدارشناسی توصیفی انجام گرفت. مشارکت کنندگان در این پژوهش شامل ۱۸ معلم رسمی مقطع متوسطه شاغل در آموزش و پرورش شهر تهران بودند. مشارکت کنندگان بر حسب تجربه و نیز آشنایی کلی با موضوع انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته و به روش هدایت کلیات، گردآوری شد و تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. داده ها با روش تحلیل محتوای استقرایی با استفاده از سه سطح باز، محوری و گزینشی تحلیل شد. یافته ها نشان داد که افشاگری، پدیده ای مهجور در مدرسه است که مفهوم و جایگاه واقعی خود را به دست نیاورده است. تا آنجا که با مفاهیمی دیگر، با بارارزشی منفی، یکسان پنداشته می شود. در راستای اقدام به افشاگری در مدرسه، موانع ، پیامدها و تسهیل کننده هایی وجود دارد. هم چنین افراد برای افشاگری و یا عدم اقدام به آن دلایلی دارند، که البته مهم ترین و پررنگ ترین دلیل اکراه از آن، این است که افشاگری در جامعه ی ما، هم چون تابویی می ماند که از نظر افراد مخرب شناخته می شود.

افشاگری, پدیدارشناسی, سوت زنی, مدرسه