زهره فنی - گروه جغرافیای انسانی و آمایش، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
آرش قربانی سپهر - گروه جغرافیای سیاسی، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
زهرا سلطان محمدی - گروه جغرافیای سیاسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

رشد فزاینده شهرنشینی و نبود مدیریت منسجم شهری منجر به ناکارامدی برنامه­ریزی در شهرها شده، به­طوری که این ناکارامدی در سطح خرد «محله­­ای» بیشتر نمایان است. در این راستا توجه به توسعه پایدار شهری- محلی زمانی امکانپذیر خواهد بود که شوراهای محله­ای برای آن نقش ویژه­ای تدبیر کرده باشند. بر این اساس این مقاله با روش پیمایشی- تحلیلی و مطالعات میدانی و کتابخانه­ای اقدام به جمع­آوری اطلاعات از ساکنین محله امیرآباد جهت سنجش نقش شوراهای محله­ای در توسعه پایدار شهری و ارتباط آن با زیست­پذیری شهری نموده است. در این راستا محققین جهت مطالعات میدانی اقدام به تهیه پرسشنامه در ۲۵ متغیر از میان شاخص­های اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی، مسکن، زیست­محیطی و فرهنگی نموده و سپس به توزیع آن در میان ساکنین محله امیرآباد پرداخته­اند. لذا جهت تحلیل نظرات ساکنان در زمینه پایداری محله امیرآباد از نرم­افزار SPSS استفاده شده است. همچنین پرسش پژوهش بدین­گونه تنظیم شده است؛ چه رابطه ای میان شوراهای محله­ای و توسعه پایدار آن وجود دارد و این شوراها چگونه می توانند به تحقق اهداف توسعه پایدار محله ای کمک نمایند؟ نتایج پژوهش گویای آن است که شورای محله امیرآباد با تغییر بنیادی ساختارهای برنامه­ریزی توسعه محله می­تواند به پایداری اکولوژیک، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی محله­ در راستای توسعه پایدار محله­ای کمک شایان توجهی نماید. در نهایت می­توان گفت با مدیریت منسجم محله­ای، توسعه پایدار محلی برای زیست­پذیری امکانپذیر است.

شهرنشینی, توسعه پایدار شهری-محله ای, شورای محله, امیرآباد, تهران