انسانها همواره علاقمند هستند از وضعیت هوا وتغییرات آن آگاه شوند، زیرا وضعیت هوا در زندگی انسانها تاثیر مستقیم دارد. کوشش در جهت شناخت نحوه این تغییرات با تکامل تدریجی علم فیریک و با اختراع وسایل اندازهگیری پارامترهای جوی بهویژه دماسنج و فشارسنج و سپس وسیله پیامرسانی مورس در سال ۱۸۵۰ با به مرحله عملی خود گذاشت. رابطه علوم فیزیک و ریاضی به ویژه با هواشناسی به حدی نزدیک است که غالبا ریاضیدانان وفیزیکدانان قرون گذشته در مقاطعی از فعالیت علمی خود به مسائل هواشناسی نیز پرداخته اند. تقریبا بالافاصله بعد از اختراع مورس، مقدمات پیامرسانی هواشناسی شکل گرفت و در سال ۱۸۵۳ اولین شبکه دیدهبانی هوا به طور منظم و همزمان در بخشی از اروپا ایجاد گشت. البته انگیزه عمده در آن زمان مسائل نظامی و ایجاد ایمنی در خطوط کشتیرانی بود. در سال ۱۸۷۳ در چارچوب اولین کنگره جهانی هواشناسی در وین شرط ضروری کوشش در جهت حل مسائل پیش بینی و هواشناسی تبلور یافت.