مریم بخشش - عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور همدان
حجت اله طاهریان چالشتری - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تربیتی دانشگاه پیام نور همدان

اجتماعی شدن یک فرایند دو جانبه ی ارتباطی میان فرد و جامعه است. به همین دلیل جریانی پیچیده به شمار می آید که ابعاد و جوانب گوناگونی دارد. کسب مهارتهای اجتماعی، چگونگی برقراری ارتباط با سایر افراد و سازگاری اجتماعی، از جمله ی این ابعاد هستند. سازگاری اجتماعی، انعکاسی از تعامل انسان با افراد دیگر، رضایت از کنش های فردی و نحوه عملکرد در نقش هاست که به احتمال زیاد تحت تاثیر شخصیت، فرهنگ و روابط خانوادگی قرار دارد. یکی از عوامل بسیار مهمی که بر سازگاری اجتماعی فرد(فرزندان ) تاثیر می گذارد، خانواده و بخصوص والدین فرد هستند؛ چرا که، از نظر رشد شخصیت و منش، مهمترین ریشه ها را باید در خانواده و در روابط بین والدین جستجو کرد. و ؛ لذا در مقاله پیشرو درصد آنیم که با روشی توصیفی- تحلیلی، به بررسی نقش والدین بر سازگاری اجتماعی فرزندان بپردازیم . فرض بر آن است که از آنجاییکه ممکن است خانواده ها شیوه های فرزندپروری متفاوتی داشته باشند، بر نوع منش و رفتار با کودکان تاثیر بسزایی دارد و نهایتا منجر به سبک های تفکر متفاوت و درجه سازگاری اجتماعی فرزندان می شود.

سازگاری اجتماعی، سبک های تفکر، فرزندپروری، والدین