حسین تاجمیر ریاحی - دانش آموخته گروه فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف
مصطفی تقوی - عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف

اثرات گسترده ی فردی و اجتماعی تکنولوژی ها اهمیت ارزیابی اخلاقی، جهت سیاست گذاری و هدایت مناسب آن ها را آشکار کرده است. در این میان ارزیابی زودهنگام تکنولوژی های نوپدید که در مراحل اولیه توسعه خود قرار دارند این فرصت را فراهم می آورد که از مخاطرات آن ها تا حد امکان بکاهیم. اما ویژگی عدم قطعیت درباره اثرات آتی این تکنولوژی ها امکان ارزیابی اخلاقی آن ها به واسطه بخش عمده ای از نظریات مندرج در علم اخلاق را با دشواری همراه می کند. به همین دلیل توجه به ارائه رویکرد های اخلاقی متناسب با شرایط تکنولوژی ها نوپدید باید مورد توجه اخلاقدانان قرار گیرد. در این مقاله در پی آنیم که نخست مفهوم عدم قطعیت در این حوزه را شفاف سازی نماییم. سپس به بررسی ساختار برهان های اخلاقی نتیجه گرا خواهیم پرداخت و بیان می کنیم چرا مفهوم عدم قطعیت در تضاد با چنین ساختاری است. دست آخر طرحی برای رویکرد های جدید در اخلاقی تکنولوژی های نوپدید ارائه خواهیم نمود که شامل عنصری ثابت جهت ارزیابی چالش های اخلاقی، عنصری پویا برای پویش نحوه توسعه این تکنولوژی ها و همچنین تبیین نسبت ما بین این دو عنصر خواهد بود

اخلاق تکنولوژی های نوپدید, عدم قطعیت معرفت شناختی, عدم قطعیت هستی شناختی, برهان های اخلاقی نتیجه گرا, عنصر پویا, عنصر ثابت