شریف ترکمن نژاد - دانشجوی دکترای مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
امیر اشکان نصیری پور - دانشیار گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
محمدرضا ملکی - دانشیار، گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
لیلا ریاحی - استادیار گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران

مقدمه: با توجه به رویکرد سازمان جهانی بهداشت به سلامت و اهمیت تعیین کننده های اجتماعی سلامت در تامین سلامت عمومی، ۵۲ شاخص تحت عنوان شاخص های عدالت در سلامت در ایران تعیین شده است، که از این پس ملاک قضاوت چگونگی عملکرد نظام سلامت قرار خواهد گرفت. در این مطالعه تلاش شده است تا ضمن معرفی یک ابزار جدید، توانایی این شاخص ها برای سنجش عدالت در سلامت مورد ارزیابی قرار گیرد. روش پژوهش: دراین مطالعه توصیفی و تحلیلی، با مرور منابع ملی و بین المللی، جهت ارزیابی شاخص های عدالت در سلامت، ابزار جدیدی تولید و با استفاده از  نظرات خبرگان معتبر گردید. سپس با استفاده از ابزار مذکور، شاخص های ۵۲ گانه عدالت در سلامت مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‎ها: در آزمون پایلوت جهت سنجش همسانی درونی ابزار بر روی ۲۰ شاخص مورد تایید سازمان جهانی بهداشت، ضریب آلفای کرونباخ معادل ۹۷۵/۰ - ۹/۰ بدست آمد که موید همسانی درونی ابزار بود. ارزیابی شاخص های عدالت در سلامت با استفاده از ابزار پیشگفت نشان داد که از بین ۵۲ شاخص، ۶ شاخص امتیاز لازم برای اینکه به عنوان شاخص ملی عدالت در سلامت مورد استفاده قرار بگیرند،کسب نکردند. ‎نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که ۶ شاخص از شاخص های عدالت در سلامت در ایران شاخص های مناسبی نیستند. پیشنهاد می گردد تعدادی از شاخص های ضروری مانند پوشش واکسیناسیون و وضعیت مسکن می تواند به این شاخص ها اضافه شود.

شاخص عدالت در سلامت, تعیین کننده های اجتماعی سلامت, سنجه, مراقبت های بهداشتی اولیه