کریم آذربایجانی - عضو هیئت علمی گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان
سید کمیل طیبی - گروه اقتصاد دانشکده علوم اداری و اقتصاد دانشگاه اصفهان
رامین اسلامی - کارشناس ارشد اقتصاد

سرمایه­گذاری و انباشت سرمایه ناشی از آن، کلید رشد اقتصادی هر کشور به شمار می آید. یکی از مهم­ترین مشکلات و عوامل بازدارنده برای سرمایه­گذاری در کشورهای در حال توسعه، کمبود و فقدان منابع مالی مطمئن داخلی است. از این­رو، اعتبارات دریافتی از موسسات توسعه­ای در سطح بین­الملل یکی از منابع موجود جهت تامین مالی بخشی از نیازهای سرمایه­گذاری کشورهای در حال توسعه است. برخی از این موسسات مانند بانک جهانی برای اهدافی مانند کاهش فقر و ارتقای سطح توسعه کشورها تلاش می­کنند. با این حال ممکن است ورود این نوع تسهیلات به اقتصاد این کشورها اثرات نامطلوبی را به ­دنبال داشته باشد. در این مطالعه، الگویی برای سرمایه گذاری بخش خصوصی طراحی شده که تابعی از سرمایه­گذاری بخش دولتی، تولید ناخالص داخلی، نرخ تورم و تسهیلات اعطایی بانک جهانی است. در الگوی مورد نظر، ۱۰ کشور حوزه منا با سری زمانی ۱۹۷۰ تا ۲۰۰۶ به روش گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) برازش شده است. نتایج حاصل از تخمین الگوی مورد بحث، نشان داده­اند که اثر اعتبارات اعطایی بانک جهانی بر سرمایه­گذاری بخش خصوصی منفی و موجب کاهش در سرمایه­گذاری بخش خصوصی شده است. همچنین تاثیر سرمایه­گذاری بخش دولتی بر سرمایه­گذاری بخش خصوصی موجب به وجود آمدن اثر درون­رانی شده و تاثیر تغییر نرخ تورم بر تغییرات سرمایه­گذاری بخش خصوصی دارای علامت منفی است که این اثر مورد انتظار است.

بانک جهانی, تسهیلات, سرمایه گذاری, گشتاورهای تعمیم یافته(GMM)