عبدالعلی آل بویه لنگرودی
مرتضی امیری نژاد

شاعر پایداری معاصر عربی آگاه و مسئول است؛ آگاه از آنچه در جهان پیرامون او می­گذرد و مسئول در برابر سرنوشت ملت و کشورش. او برای تحقق آزادی، عزت و استقلال برای مردم کشورش از همه ابزارها و سازکارها بهره می­گیرد تا شعر در مسیر مقدس مردم سرزمینش به پیش رود. از جمله این سازکارها توجه او به سنت­های گذشته است و برای آنکه سخنش هم تاثیرگذار باشد و هم ارزش هنری خویش را حفظ کند، به سراغ شخصیت­های گذشته می­رود از شخصیت­های تاریخی گرفته تا شخصیت­های دینی، و با فراخواندن خویش­کاری­های آن­ها ناگفته­های خود را از زبان آنان بیان می­دارد. این امر گاه در شگرد نقاب رخ می­نماید، گاه با بکارگیری اسطوره­های ملی و جهانی خود را نشان می­دهد و سرانجام با فراخوانی شخصیت­ها رسالت خود را به انجام می­رساند. این جستار با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی شخصیت مسیح(ع) و کاربرد آن در شعر پایداری معاصرعربی پرداخته است. یافته­های این پژوهش نشان می­دهد که در شعر پایداری معاصر حضرت مسیح(ع) بیشتر در معنای نمادین خاص بکار رفته است؛ مانند درد و رنج، زندگی­بخشی از رهگذر مرگ، منجی رهایی­بخش، امید و امیدواری، جاودانگی، رستاخیز و پیروزی. شاعر معاصر خواسته است با الهام از این شخصیت­ها روحیه آزادی­خواهی، امید به آینده و مبارزه و فداکاری در راه هدف را در میان مردم ستمدیده خود زنده کند، و آنان را از واقعیت تلخی برهاند که دامنگیرشان شده است تا آینده­ای را برای آنان رقم بزند که در سایه عزت و استقلال کشورش ارزش­ها حاکمیت یابند، اخلاص و پاکی سرمشق همه گردد و دروغ و ناپاکی از آن رخت بربندد و ایمان و صداقت بر همه جا حکمفرما باشد.

ادبیات پایداری, شعر معاصر عربی, فراخوانی شخصیت های دینی, مسیح (ع)