عرفان علیمیرزایی
محمد مختارنیا
مریم طهماسبی

تدارک و تامین خدمات مشاوره ای کشاورزی در بسیاری از کشورهای جنوب تمرکز زدایی در راستای تفویض اختیار به سطوح پایین تر و خصوصی سازی را شامل میشود دراین میان عقب نشینی حکومت ها از صحنه تدارکخدمات ترویجی فرصت جدیدی را به روی بخش خصوصی گشوده است در بحث از ترویج کشاورزی خصوصی سازی عبارت است از شکل گیری یا افزایش مشارکت بخش خصوصی که لزوما به معنای انتقال کلیه دارایی های تحت تملک دولت به این بخش نبوده و بامردمی کردن سرمایه به طرق مختلفی چون بازیابی هزینه ها و تجاری سازی سعی در بهبود عملکرد خدمات ترویج کشاورزی دارد درعین حال خصوصی سازی ترویج کشاورزی می تواند بسیار تضادف برانگیز باشد و از طریق توزیع مجدد درآمده الگوهای اشتغال را تغیی رداده با جهت گیری به سمت کشاورزان تجاری اقشار خرده پای جامعه را نادیده بگیردو این درست همان جایی است که اهمیت نقش دولت ها آشکار می گردد. پژوهش حاضر که از طریق مطالعه اسناد کتابخانه ای وکاوشهای اینترنتی به انجام رسیده است ضمن بررسی تبعات خصوصی سازی ترویج کشاورزی سعی در شناسایی و تبیین جایگاه دولت درتعدیل پیامدهای منفی این فراینددارد یافته های پژوهش دروهله اول حاکی از آن بود که خصوصی سازی ترویج کشاورزی دست اویزی برای شانه خالی کردن دولت از قبول تدارک چنین خدماتی نیست .

خصوصی سازی، نظام خدمات ترویج کشاورزی خصوصی، نقش دولت، مطالعه کتابخانه ای