مهرانا عسکری - گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
مهناز مهرابی زاده هنرمند - گروه روانشناسی، واحد اهواز ، دانشگاه آزاد اسلامی ، اهواز ، ایران . و دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
زهرا دشت بزرگی - استادیار،گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
پرویز عسکری - دانشیار، گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.

هدف از این پژوهش، مقایسه اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر بخشودگی و تصویرسازی ارتباطی، بر گذشت زناشویی و احساس مثبت نسبت به همسر در زنان دارای کیفیت پایین زناشویی بود. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و حجم نمونه ۷۵ زن بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از این تعداد ۲۵ نفر به گروه آزمایشی زوج درمانی مبتنی بر بخشودگی و ۲۵ نفر به گروه آزمایشی تصویرسازی ارتباطی و ۲۵ نفر به گروه کنترل به صورت واگذاری تصادفی تخصیص یافتند. ابزارهای پژوهشی مورد استفاده پرسشنامه گذشت صفت (بری و همکاران، ۲۰۰۵) و پرسشنامه احساسات مثبت (الیری و ترکویتز، ۱۹۷۸) بود. گروه آزمایشی تصویرسازی ارتباطی، ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای و گروه آزمایش آموزشی زوج درمانی مبتنی بر بخشودگی، ۹ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش دیدند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تک متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد هر دو رویکرد درمانی در مرحله پس آزمون بر گذشت زناشویی و احساس مثبت نسبت به همسر، تاثیر قابل توجهی داشته و منجر به افزایش معنادار بخشودگی و احساس مثبت نسبت به همسر می شود (p <۰.۰۰۵). همچنین بین دو روش مداخله در میزان تاثیرگذاری بر متغیرهای وابسته، تفاوت معناداری وجود ندارد. بر اساس یافته ها می توان گفت هریک از این رویکردها از جمله مداخلات موثر و موفق در حیطه زوج درمانی اند.  

زوج درمانی مبتنی بر بخشودگی, تصویرسازی ارتباطی هندریکس, گذشت زناشویی و احساس مثبت نسبت