محمدرضا چنگیز - گروه روان شناسی دانشگاه آزاد کرج
محمد حکمی - گروه روان شناسی دانشگاه آزاد کرج
احمد برجعلی - گروه روان شناسی دانشگاه آزاد کرج

چکیده پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی ­درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر سازگاری میان­فرهنگی دانشجویان مرد دانشگاه بین­المللی جامعه المصطفای قم انجام گرفت. این پژوهش نیمه ­تجربی از نوع پیش­آزمون، پس­آزمون با گروه گواه و پی­گیری است. جامعه­ی پژوهش همه­ی دانشجویان مرد شاغل به تحصیل در تابستان ۱۳۹۲ در مدرسه­ی المهدی دانشگاه بین­المللی جامعه المصطفای قم بود (تعداد ۵۴۳).  نمونه­ی پژوهش ۳۸ دانشجو را شامل می­شد که از سازگاری پایین­تری برخوردار بودند و به صورت در دسترس انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش، مداخلات ۱۱ جلسه­ای گروهی دریافت داشتند. ابزار اندازه­گیری سنجه­ی سرنی­اسمیت بود. داده­ها با روش آماری تحلیل واریانس یک راهه، دو راهه و با اندازه­گیری­های مکرر تجزیه و تحلیل شد. تفاوت معناداری میان نمره­های گروه آزمایش و گروه گواه در مرحله­ی پس­آزمون وجود دارد (۰۵/۰>p). اما در مرحله­ی پی­گیری ۲ ماهه ثبات نداشت. همچنین به دلایل خاصی ملیت، سن، تجرد/ تاهل، مدت اقامت و سفر به کشور مبدا در حین اقامت تاثیری بر درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی و سازگاری میان ­فرهنگی نداشت.

واژگان کلیدی: درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی, سازگاری میان­ فرهنگی