مسعود یدائی امناب - دانشجوی دکتری سیاستگذاری علم و فناوری، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران.
فاطمه ثقفی - عضو هیئت علمی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران.
علی محقر - عضو هیئت علمی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران.
احمد جعفرنژاد چقوشی - عضو هیئت علمی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران.
سید سپهر قاضی نوری - عضو هیئت علمی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس، تهران.

بنگاه­ های دیرآمد به ­لحاظ فناوری شکاف قابل توجهی با رقبای بین­ المللی خود دارند. این بنگاه­ ها برای پرکردن شکاف فناورانه مذکور، ناگزیر از پیمودن مسیر فرارسی فناورانه هستند. برای پیمودن این مسیر، بنگاه دیرآمد نیاز دارد در هر­یک از مراحل فرارسی، توانمندی جدیدی کسب کرده و یا توانمندی های موجود خود را ارتقا دهد. پیشینه تحقیقاتی موجود، توانمندی های سطح بالاتر یا پویا را عامل ایجاد و ارتقا توانمندی های بنگاه در چهار مرحله درک ضرورت تغییر، یادگیری، یکپارچه­ سازی و هماهنگ ­سازی معرفی می­کند. در هر مرحله سازوکارهایی باید به ­کار گرفته شود که در تحقیقات پیشین مغفول مانده است. پژوهش حاضر قصد دارد از طریق انجام یک مطالعه موردی در صنعت خودروی کشور (شرکت ایران خودرو)، این سازوکار­ها را به ­تفکیک مراحل برای طی مسیر از تقلید صرف به تقلید خلاقانه شناسایی کند. برای این کار از ابزار مصاحبه ­های نیمه ­ساختاریافته و روش تحلیل مضمون استفاده شد و ۱۱ توانمندی فناورانه و ۲۰ سازوکار برای ارتقای توانمندی در طول مسیر استخراج شدند. از میان آنها ۴ سازوکار در مرحله درک ضرورت تغییر، ۸ سازوکار در مرحله یادگیری، ۳ سازوکار در مرحله یکپارچه سازی و ۵ سازوکار در مرحله هماهنگ سازی قرار داشت. نتایج نهایی به صورت مدلی مفهومی ترسیم و توسط پنل خبرگان تایید شد..

بنگاه دیرآمد, توانمندی های سطح بالاتر, توانمندی های پویا, توانمندی های فناورانه, یادگیری