حسن بودلائی - دکتری مدیریت دولتی
سیدحسام الدین طباطبائیان - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی

انتخاب ساختار سازمان، به استراتژی و وظایف ضروری برای رسیدن به اهداف سازمانی وابسته است. در طی زمان و رشد سازمان، تعداد سطوح سلسله مراتب آن نیز افزایش پیدا می کند و بلندتر می شود. ساختارهای بلند دارای معایبی از جمله مشکلات هماهنگی، تحریف اطلاعات، مشکلات انگیزشی، ازدیاد مدیران میانی و هزینه های بروکراتیک هستند. از طرف دیگر محققان مزایایی را برای ساختار سازمانی تخت برشمرده اند. این مزایا عبارتند از: ارتباطات بیشتر بین مدیریت و کارکنان، روحیه ی تیمی بهتر، کاغذبازی های کمتر، تصمیم گیری آسان و سریعتر، کمتر بودن سطوح مدیران. هرچند ساختار سازمانی تخت، معایبی نیز دارد، اما ویژگی های مثبت آن و علی الخصوص انعطاف پذیری بیشتر و خاصیت تطبیقی آن با محیط های پویا، موجب گرایش سازمان ها به ساختار تخت تر شده است. در این پژوهش به بررسی موانع و مشکلات مسطح سازی ساختار در موسسه اعباری ثامن پرداخته ایم. ابزار جمع آوری اطلاعات میدانی مورد نیاز این پژوهش پرسشنامه بود که اطلاعات به دست آمده با آزمون های علامت (تست معنی داری) و فریدمن (رتبه بندی) در نرم افزار آماری SPSS بررسی گردید. در طی روند انجام این پژوهش، ۱۵ مانع احتمالی برای انتقال به ساختار تخت در این موسسه شناسایی و سپس در بخش میدانی پژوهش، نظرات پاسخ دهندگان در باره آن جمع آوری گردید. در ادامه این پاسخ ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد بررسی واقع که حاصل آزمون علامت، معنی دار بودن ۱۱ مانع، از موانع شناسایی شده بود. در ادامه نیز با انجام آزمون فریدمن رتبه بندی موانع معنی دار نسبت به یکدیگر انجام پذیرفته و نسبت به هریک از موانع شناسایی شده، بر اساس اولویت پیشنهاداتی مطرح گردید.

ساختار سازمانی، ارتقاء ساختار، ساختار سازمانی تخت، سلسله مراتب