احمد محمدپور - بوعلی سینا همدان،

ورود مدرنیته به جهان اعراب، فرآیند مدرنیزاسیون و تقابل اسلام و بهویژه اعراب با این فرآیند، موجب تحولاتی در سطوح متعدد اجتماعی و سیاسی گردید. امید به تشکیل دولت­های مستقل و قدرتمند عربی با بنیانهای دولت ملت مدرن، موجب گردید تا جنبش­های استقلالخواهی و اقتدارطلبانه در میان دول عرب همانند مصر، عراق، سوریه و در سطوحی دیگر لیبی و الجزایر و غیره بهسرعت رشد کند. جنبش­های پان­عربیستی در این ممالک با پیروی از ریشه­های ایدئولوژیکی عربی اسلامی و در عین حال تاریخی جهان اسلام باعث شد کشورهای عربی بهسرعت از خاورمیانه تا شمال آفریقا استقلال یابند. این جنبش­ها تا شکل­گیری بهار عربی در سال ۲۰۱۱ به استقلال و اقتدار خود افزودند. بهار عربی نگرشی هستی­شناختی از نوعی دیگر را موجب شد و به سرعت طی چندماه، بیشتر کشورهای عربی را در بر گرفت. فرض اصلی این پژوهش، بیان تفاوت هستی­شناختی این دو جنبش (پان­عربی و بهار عربی) است. با توجه به نوع مطالبات، جایگاه مبارزه و سطوح آن و شعارها و دستاوردهای این دو جنبش؛ می­توان به تمایز هستی­شناختی آن ها پی برد. در این پژوهش سعی می­شود با بهکارگیری نظریات جامعه­شناسی سیاسی به بررسی هستی­شناسی این دو جنبش و در نهایت تفاوت­های بنیادین آن ها پرداخته شود.  

Pan – Arabism, Arab Spring, Ontological Differences, Modernization, Democratization, Ideological Turn, پان­ عربیسم, بهار عربی, هستی ­شناسی, مدرنیزاسیون, دموکراتیزاسیون, چرخش ایدئولوژیک