اکبر عالم تبریز - استاد گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
فرنوش خالدیان - کارشناس‎ارشد مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
مصطفی مهدی پور - کارشناس‎ارشد، مهندسی پزشکی، دانشکده مهندسی پزشکی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران

بسیار مشاهده می­شود پروژه­ها از زمان و هزینه برنامه­ریزی‎شده عقب می­مانند؛ علل چنین مشکلاتی استفاده از روش­هایی است که جهت کنترل عملکرد پروژه به گذشته توجه می‎کنند. در پژوهش‎ حاضر برای نزدیک‎کردن برنامه زمان‎بندی و واقعیت از دو روش مدیریت طول زمان کسب­شده و مدیریت ریسک بهره گرفته شد تا در کنار دقت بالای روش اول، از آینده­نگری روش دوم استفاده شود و زمان‎بندی برنامه و واقعیت به یکدیگر نزدیک شوند. در این پژوهش ابتدا با استفاده از شبیه­سازی مونت کارلو حدود کنترلی شاخص­های عملکردی پروژه ایجاد شدند، سپس ریسک­های پروژه شناسایی گردیدند و پروژه تحت شرایطی که بحرانی­ترین ریسک ایجاد شود؛ شبیه­سازی شد و برای درصد­هایی که حدود کنترلی نقض شدند زمان پایان پروژه مجددا اندازه­گیری شد. زمان پایان به‎دست‎آمده، حدود دو ماه بیشتر از زمان پایانی قبل از به‎کارگیری روش­ها را نشان می­دهد و بیان‎کننده لزوم شناسایی ریسک­ها حین برنامه­ریزی پروژه‎هاست.

مدیریت طول زمان کسب شده, مدیریت ریسک, کنترل آماری پروژه, تجزیه و تحلیل آثارو حالات ریسک