حمیدرضا نعمت الهی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
امین امیری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گرو مدیریت بازرگانی، دانشکده کسبوکار و اقتصاد، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران.
حیدر احمدی - استادیار، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده کسبوکار و اقتصاد، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران.

هدف: هدف از اجرای این پژوهش، شناسایی عناصر و مولفه های سرمایه اجتماعی در مدیریت بحران کرونا است. روش: پژوهش حاضر از دیدگاه پارادایم تفسیری، از نظر رویکرد استقرایی، از جنبه روش کیفی، از منظر زمان تک مقطعی و از لحاظ هدف تبیینی است. مشارکت کنندگان پژوهش، خبرگان حوزه علوم اجتماعی بودند که به روش نمونه گیری قضاوتی هدفمند انتخاب شدند. برای دستیابی به اشباع نظری با ۱۱ نفر مصاحبه به عمل آمد. به منظور گردآوری داده ها، از مطالعه متون و مصاحبه نیمه ساختاریافته و برای کدگذاری داده ها، از تکنیک تحلیل تم استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اعتماد اجتماعی، مشارکت اجتماعی، آگاهی بخشی، عوامل اقتصادی، زیرساخت های نرم و مسائل ساختاری دولت و زیرمجموعه های آن ها، در سرمایه اجتماعی موردنیاز برای مقابله با بحران کرونا و مدیریت این بحران نقش مهمی دارد. نتیجه گیری: نقش سرمایه اجتماعی در تهدیدهای در حال تحول پویا، همیشه منفی یا مثبت نیست، پس باید رفتار مردم تغییر کند. تمهیدهایی که دولت ها از لحاظ قانونی، زیرساختی، اقتصادی و سیاسی در نظر می گیرند، در کنار اعتماد مردم به این تصمیم ها و افزایش سطح آگاهی مردم، تاثیرهای مخرب این قبیل بحران ها را کاهش می دهد.

اپیدمی کرونا, سرمایه اجتماعی, مدیریت اجتماعی, مدیریت بحران