سعید رضا اکبریان رونیزی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه شیراز
مرتضی محمدپورجابری - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه سیستان و بلوچستان
فرخنده سپهوند - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه تهران

محققان براین باورند که توسعه و تقویت کانونهای کوچک شهری میتواند زمینه  بهبود کیفیت زندگی توسعه نواحی روستایی پیرامون را در ابعاد مختلف بدنبال داشته باشد. مقاله حاضر به تبیین نقش شهر رونیز در بهبود کیفیت زندگی روستاهای پیرامونی آن پرداخته شد. روش شناسی این تحقیق توصیفی،تحلیلی پیمایشی و داده­های مورد نیاز با اسنفاده از ابزار پرسشنامه گردآوری شده است. جامعه آماری این پژوهش خانوارهای محلی در ۸ روستای پیرامون شهر رونیز می­باشد که ۳۲۰ سرپرست خانوار بعنوان حجم نمونه تعیین شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با بهره گیری از نرم افزار SPSS انجام شده است. نتایج حاصله نشان می­دهد که شهر رونیز جز در دو حوزه تفریح و اوقات فراغت و نیز حوزه اشتغال و درآمد که بهبود چندانی فراهم نیاورده اما در حوزه­های کیفیت محیط، مسکن، سلامت و بهزیستی، همبستگی، تثبیت جمعیت، فرهنگ و آموزش و کیفیت زیرساخت ها توانسته در روستاهای پیرامون بهبود حاصل نماید. تحلیل نقش رونیز در بهبود هر یک از حوزه­های مطالعاتی نشان از آن دارد که بیشترین بهبود به ترتیب مربوط به حوزه­های کیفیت­زیرساخت­ها، سلامت و بهزیستی فردی و آموزش فرهنگ است. همچنین بررسی ها حاکی از آنست که میزان فاصله از شهر رونیز عامل موثری بر سطح کیفیت زندگی روستاها است .

شهرهای کوچک, کیفیت زندگی, توسعه روستایی, شهر رونیز