کیمیا شجاعی - دانشجوی رشته مشاوره موسسه آموزش عالی زند شیراز
مجتبی زارع خلیلی - مدرس موسسه آموزش عالی زند

شیوع و گسترش بیسابقه ویروس کرونا در سالهای اخیر نه تنها قربانیان بسیاری بر جای گذاشت، بلکه اثرات قابل توجه ای نیز بر سلامت روان در نهادهای مختلف از جمله خانواده گذاشته است، به گونه ای که حتی در سالهای پس از کرونا، اثرات این آسیبهای روانی بر جای خواهد ماند. بنابراین ضروری است که با توسعه مثبتنگری و نهادینه کردن فرایندهای مثبت اندیشی در قالب برنامه های مدون و منسجم، اثرات و آسیبهای بلندمدت ناشی از ویروس کرونا را در سالهای بعد به حداقل رساند. در همین رابطه پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل عوامل موثر بر توسعه مثبت نگری در خانواده ها در عصر پساکرونا انجام گرفته است. بدین منظور از روش توصیفی-تحلیلی و با مطالعه مروری و بررسی کتابخانه ای که از مناسب ترین روشهای بررسی و مرور ادبیات پژوهش در زمینه توسعه مثبت نگری در خانواده ها محسوب میشود، استفاده گردیده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که در راستای توسعه مثبت نگری در خانواده ها در عصر پساکرونا دو دسته عوامل فردی و اجتماعی بایستی مورد توجه قرار گیرند. عوامل فردی درگیرنده رهایی از افکار منفی، معنویت، امیدافزایی، تاب آوری، مراقبه و سلامت جسمانی، کسب آگاهی، کنترل ارتباطات، طبیعت گردی، توانمندی فردی، معنابخشی، خوشبینی، تحرک و مراقبه و در نهایت هدیه دادن میباشد. همچنین عوامل اجتماعی نیز تسهیل و تسریع خدمات اجتماعی ، حمایت اقتصادی، ایجاد و توسعه سرمایه اجتماعی، عدالت اجتماعی و حمایت رسانه ای و فرهنگی را شامل میشود.

مثبت نگری، خانواده، عصر پساکرونا