رتبه بندی مولفه های موثر بر مشارکت اعضای هیئت علمی در استفاده از آموزش الکترونیک، پیش از بحران کرونا با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی: مطالعه موردی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال ۱۳۹۸

آموزش الکترونیکی، به فرایندی اطلاق می­شود که در آن برای طراحی، مدیریت، ارائه، هدایت، تبادل، پشتیبانی و توسعه یادگیری از فناوری­های اطلاعاتی و ارتباطی استفاده می­شود. هدف از پژوهش حاضر شناسایی عوامل مرتبط با تمایل اعضای هیئت علمی جهت استفاده از آموزش الکترونیک است. معیارها و زیرمعیارهای مرتبط با مشارکت اعضای هیئت علمی در استفاده از آموزش الکترونیک از مطالعات منتشر شده استخراج شدند. جداول ماتریسی از معیارها و زیرمعیارها تهیه ­شده و توسط اعضای هیئت علمی شاغل در دانشگاه، بر اساس مقیاس ساعتی تکمیل شد. وزن معیارها و زیرمعیارها با استفاده از نرم افزار  Expert Choice  ۱۱ تعیین گردید. مقایسه وزن عوامل در گروه­های مستقل از هم با استفاده از آزمون من ویتنی انجام شد. میانگین سن شرکت کنندگان در مطالعه، ۷/۶۴± ۴۴/۳۷ سال بود. اغلب نمونه (درصد ۶۰/۴) را مردان تشکیل می­دادند. معیارهای شخصیتی، پداگوژیکی و اداری/ حقوقی به ترتیب وزن­های ۰/۳۹۵، ۰/۲۸۱ و ۰/۱۳۸ را به خود اختصاص دادند. زیرمعیارهای خودکارآمدی رایانه­ای، مهارت در تولید محتوای الکترونیک، پایین بودن اطلاعات اساتید در بهره­گیری از فناوری اطلاعات، عدم فرهنگ سازی و اطلاع­رسانی جهت تدریس مجازی و عدم وجود سیاست، خط مشی و قوانین اجرایی به عنوان مهم­ترین مولفه­های موثر بر استفاده اعضای هیئت علمی از آموزش مجازی معرفی شدند. آموزش مجازی فرصتی ویژه و استثنایی است که می­توان با رفع موانع موجود و در نظر گرفتن عوامل تشویقی و حمایتی در جهت استفاده و کاربرد آن توسط اعضای هیئت علمی و دانشگاه­ها موفق بود.

کلیدواژه ها:

رتبه بندی ، آموزش الکترونیکی ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی ، آموزش پزشکی ، بحران کرونا