حسن دانایی فرد - استاد، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
زینب مولوی - استادیار، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، موسسه غیرانتفاعی طلوع مهر قم، قم، ایران
آرزو سهرابی - دانشجوی دکتری مدیریت رفتار سازمانی، رئیس آموزش، توسعه و تعالی منابع انسانی، شرکت راه اندازی و بهره برداری صنایع نفت، تهران، ایران

در بیشتر پژوهش ها در زمینه سرمایه اجتماعی به جنبه های مثبت و مزایای آن پرداخته شده است؛ حال آنکه روابط غیررسمی و شبکه های مبتنی بر اعتماد حاصل از سرمایه اجتماعی دسترسی به اطلاعات و اطمینان و اعتماد را میان افراد تقویت می کند و امکان بروز فساد را افزایش می دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش سرمایه اجتماعی در تمایل به فساد اداری بود. پژوهش به روش توصیفی همبستگی اجرا شد. جامعه آماری همه کارکنان سازمان های دولتی بود که نمونه ای به حجم ۳۹۱ نفر به روش در دسترس از میان آن ها انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه بود که از پرسشنامه های ناهاپیت و گوشال برای بررسی وضعیت سرمایه اجتماعی و از پرسشنامه گارسیرا و همکارانش (۲۰۱۸) برای بررسی انگیزاننده های فساد و تمایل به فساد استفاده شد. نتایج نشان داد وجود سرمایه اجتماعی میان کارکنان بخش دولتی شدت تاثیر انگیزاننده های فساد بر تمایل به فساد را افزایش می دهد و چنانچه افراد و گروه ها سرمایه اجتماعی بالایی داشته باشند احتمال اینکه انگیزاننده های فساد در آن ها منجر به فساد اداری شود به طور قابل توجهی افزایش می یابد.

انگیزاننده های فساد, تمایل به فساد, سرمایه اجتماعی, فساد اداری