امیر کیانی - دکتری مهندسی زلزله، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، تهران، ایران
بابک منصوری - دانشیار، پژوهشکده مدیریت خطرپذیری و بحران،پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، تهران، ایران
سالار منیعی - استادیار، گروه مهندسی عمران، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

این مقاله به توسعه توابع خسارت و ارزیابی آسیب پذیری ساختمان های فولادی با اتصالات خورجینی متداول در ایران می پردازد. برای این منظور، گونه های مختلفی از این سیستم شامل قاب های با سیستم باربر جانبی متشکل از مهاربند همگرا، قاب های دارای میان قاب بنایی به تنهایی و ترکیبی از هر دو نوع، در تعداد طبقات ۳ و ۵ طبقه انتخاب و مطالعه گردید. توسعه توابع شکست بر اساس مدل توسعه یافته به روش تخمین خسارت مبتنی بر طیف ظرفیت معرفی شده در مدارک HAZUS انجام گرفته است که می تواند در مطالعات مهندسی ریسک سایر ساختمان های کشور با اطمینان کافی مورد استفاده قرار گیرد. نتایج بررسی ها نشان می دهد که احتمال تجاوز از سطوح عملکردی و خسارت IO، LS و CP در سازه های ۳ طبقه با سیستم باربر جانبی ترکیب مهاربند و میان­ قاب، تحت زلزله با دوره بازگشت ۲۴۷۵ سال، به ترتیب برابر ۸۷، ۷۰ و    ۵۶ درصد و با دوره بازگشت ۴۷۵ سال به ترتیب ۵۰، ۲۳ و ۱۲ درصد می باشد. این مقادیر برای سازه های ۵ طبقه به ترتیب ۹۶، ۸۱ و ۶۷ درصد برای زلزله با دوره بازگشت ۲۴۷۵ سال و ۶۴، ۲۹ و ۱۶ درصد برای زلزله با دوره بازگشت ۴۷۵ سال به دست آمده است. با توجه به این مقادیر، به نظر می رسد بهسازی لرزه ای این سازه ها در شهر تهران بسیار ضروری می باشد.

ارزیابی خسارت, منحنی های شکست, اتصالات خورجینی, میان قاب های بنایی غیرمسلح, روش طیف ظرفیت CSM