عباس امینی - استادیارگروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده علوم و برنامه ریزی دانشگاه اصفهان
سید هدایت اله نوری - دانشیار و دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشکده علوم و برنامه ریزی دانشگاه اصفهان
بیتا اصلانی سنگده - دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده علوم و برنامه ریزی دانشگاه اصفهان

برنج نقشی اساسی در تامین امنیت غذایی کشور و همچنین اقتصاد کشاورزی استان گیلان و شهرستان رضوانشهر در این استان دارد. مقاله حاضر به ارزیابی پایداری زراعت برنج در شهرستان رضوانشهر، با توجه ویژه به اهمیت منابع آب و خاک در  این رابطه، می پردازد. جامعه ی آماری، کشاورزان برنج کار شهرستان بوده و داده های مورد نیاز بصورت ترکیبی از داده های دست اول و دست دوم، از طریق عملیات میدانی و مراجعه به سازمان های مرتبط، جمع آوری شده است. متغیر های تحقیق شامل ویژگی ها و وضع موجود بهره برداری از منابع آب و خاک منطقه در رابطه با کشت برنج و نحوه و میزان رعایت برخی اصول پایداری کشاورزی در منطقه می باشد. با پردازش های چند مرحله ای روی داده های جمع آوری شده و تهیه شاخص های مناسب، تحلیل های نهایی با استفاده از روش های تحلیل تصمیم چند معیاره صورت گرفته است. نتایج حاکی از تفاوت های منطقه ای در رابطه با پایداری زراعت برنج در شهرستان مورد مطالعه است به گونه ای که در دهستان های دارای شالیزار شهرستان، دهستان خوشابر در سطح پایدار، دهستان گیلدولاب در سطح نیمه پایدار و دهستان دیناچال در سطح ناپایدار قرار دارند. به علاوه، تجزیه و تحلیل شاخص های نهایی هرکدام از سه حوزه ی کلی «پایداری منابع آب»، «پایداری منابع خاک» و «اصول کلی پایداری کشاورزی»، تغییر پذیری و تفاوت های منطقه ای بیشتری را در رابطه با پایداری زراعت برنج و بهره برداری از منابع پایه کشاورزی در سطح شهرستان نشان می دهد.

کشاورزی پایدار, ارزیابی پایداری, منابع آب و خاک, برنج, تصمیم گیری چندمعیاره, رضوانشهر