سعید نیک اخلاق - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
رضا هویدا - دانشیار، گروه مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
امیرحسین محمد داوودی - دانشیار، گروه مدیریت آموزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران.

هدف: یکی از مدلهای نوین رهبری در سازمانهای عصر حاضر، مدل رهبری مربیگراست. پژوهش حاضر با هدف شناسایی مولفه های رهبری مربیگرا و ارزیابی مولفه های شناسایی شده در صنعت برق با استفاده از رویکرد آمیخته اکتشافی اجرا شده است.روش: در بخش کیفی، از استراتژی نظریه پردازی داده بنیاد استفاده شد و جامعه هدف، شامل متخصصانی برجسته و اساتید دانشگاه در حوزه رهبری و مربیگری بود که با ۱۶ نفر از آنها مصاحبه های نیمه ساختاریافته به عمل آمد. همچنین، جدیدترین منابع مرتبط، تحلیل شد. برای تحلیل داده ها در بخش کیفی، از رویکرد سیستماتیک و کدگذاری های باز، محوری و انتخابی در نسخه ۲۰۲۰ نرم افزار مکس کیودا و در بخش کمی، از روش پیمایشی استفاده شد. جامعه آماری بخش کمی، کلیه کارمندان بخش دولتی صنعت برق به تعداد ۱۶۸۹۹ نفر بود که از میان آنها با استفاده از فرمول کوکران و نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، ۳۷۰ نفر انتخاب شد. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه محقق ساخته ۲۱ سوالی استفاده شد. تحلیل داده ها در بخش کمی با استفاده از نرم افزارهای اسمارت پی ال اس۳ و اس پی اس اس ۲۲ انجام گرفت.یافته ها: بر اساس نتایج بخش کیفی، مولفه های رهبری مربیگرا عبارت اند از: خودآگاهی، اعتمادسازی، همدلی، برقراری ارتباطات موثر، کمک به هدف گذاری و طراحی اقدامها، نظارت بر رشد و توسعه و تیم سازی. نتایج بخش کمی پژوهش نشان داد که وضعیت موجود رهبری مربیگرا و تمامی مولفه های آن در صنعت برق، پایین تر از حد متوسط است.نتیجه گیری: بر اساس مولفه های استخراج شده در خصوص رهبری مربیگرا، مدیران می توانند مهارتهای ضروری این سبک رهبری را در خود پرورش دهند.

رهبری مربیگرا, صنعت برق ایران, پژوهش آمیخته