فاطمه جهانی شکیب - استادیار، گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه بیرجند
شریف جورابیان شوشتری - استادیار، گروه مهندسی طبیعت، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان

دستیابی به امنیت غذایی جهانی و پایدار، یکی از چالش های بشریت در عصر حاضر است. یک ششم جمعیت بشری دسترسی قابل توجهی به غذای مناسب ندارند. بهبود امنیت غذایی با چالش های شرایط محیط زیستی، عوامل انسانی نظیر کمبود زیرساخت ها، فقدان فناوری کشاورزی و سیستم های ناکافی جامعه شناختی مواجه است. عرضه خدمت اکوسیستمی غذا یا تولید غذا بخشی از امنیت اکولوژیکی است که بر اساس حفظ سلامت اکوسیستم به تامین رفاه انسان منجر می شود که خود نیز هسته اولیه توسعه پایدار است. از طرفی با رشد مهندسی ژنتیک در دنیای امروز با مشکلات موجود یک تصور اشتباه یا دوقطبی محصولات تراریخته و حفظ امنیت غذایی را به وجود آورده است. هم سو شدن مدیران جوامع با این دوقطبی، تصمیمات را به سمتی سوق می دهد که ابعاد دیگر مسئله امنیت غذایی و توسعه پایدار کشاورزی مورد غفلت واقع می شود. در این مقاله به منظور تعمق بخشی به موضوع امنیت غذایی، سلامتی و حفظ محیط زیست دو راهکار مهم و بنیادی نظیر آمایش کشاورزی و مشارکت بین رشته ای در افق برنامه ریزی بلندمدت تبیین شده است.

توسعه کشاورزی، مشارکت بین رشته ای، کشاورزی پایدار، برنامه ریزی بلندمدت.