محمدرضا شادمانفر - استادیار حقوق جزا و جرم شناسی، گروه حقوق، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
فرامرز نظافت - دانشجوی حقوق جزا و جرم شناسی، گروه حقوق، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران.
مجتبی فرهمند - حقوق جزا و جرم شناسی، گروه حقوق، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران.

مجازات حبس ، صرف نظر از نقاط ضعف و قوت آن، همچنان به عنوان یکی از اصلی ترین مجازاتها در نظام های حقوقی کشورها وجود دارد. بررسی های انجام شده در زمینه حقوق کیفری گواه بر آثار زیان بار کیفر حبس است که علاوه بر فرد، خانواده وی و جامعه را نیز تحت تاثیر منفی خود قرار می دهد و هزینه های گزافی را متحمل می سازد. به همین دلیل، قانونگذاران و سیاست گذاران کیفری به کیفر زدایی که یکی از مصادیق آن مجازات حبس است توجه ویژه دارند.آخرین اراده مقنن در حقوق موضوعه ایران در این خصوص، قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب ۲۳/۲/۱۳۹۹ است که با هدف موزون سازی ضمانت اجرای کیفری، راهکارهایی چون کاهش مجازات حبس برای برخی جرایم ،تغییر مقررات تعدد ، تکرار و تخفیف مجازات ،توسعه نهادهای ارفاقی و ... مترصد کاهش جمعیت کیفری زندان بوده است. تحلیل میزان توفیق مقنن در این راه و همچنین بررسی ابعاد عملی و اجرایی تدابیر اتخاذ شده از سوی قانون گذار به منظور کیفر زدایی این قانون در این نوشتار مورد بررسی واقع شده است و با تشریح جنبه ها و ظرفیت های اجرایی قانون به منظور کاهش مجازات تعیینی قضایی، در عمل نقدهای ناشی از عدم توجه قانون گذار به استانداردهای حاکم بر حقوق کیفری ماهوی و شکلی به جهت شتاب زدگی در تصویب قانون با ذکر مثال قید گردید وپیشنهاداتی جهت اصلاح و بازنگری قانون مطرح می گردد.

حبس زدایی, جرایم قابل گذشت, تخفیف کیفر, کیفر زدایی, سیاست جنایی