پروانه موسوی - عضو هیات علمی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
سیمین سیمین منتظری - عضو هیات علمی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
نسرین عظیمی - عضو هیات علمی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
سعید پورقیومی - دبیر، آموزش و پرورش ناحیه ۳ اهواز، اهواز، ایران.

دانشجویان رشته مامایی لازم است در پایان دوره تحصیل، از حداقل توانمندی برای ارائه خدمات حرفه ای برخوردار باشند. هدف از این پژوهش، تعیین میزان دستیابی دانشجویان مامایی به حداقل های یادگیری در واحد بارداری و زایمان و موانع اجرای آن می باشد. در این مطالعه توصیفی، کلیه دانشجویان ترم آخر کارشناسی مامایی در سال های ۹۰- ۸۹ به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه مربوط به حداقل های یادگیری در واحدهای کارآموزی-کارورزی بارداری و زایمان بود. داده ها با نرم افزار ۱۲spss به صورت توزیع فراوانی و بررسی کلی با مقیاس مطلوب، نسبتا مطلوب و نامطلوب تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد، میزان دستیابی به حداقل های یادگیری در واحد بارداری و زایمان در ۶۱.۱۱ درصد نامطلوب و ۳۳.۳۳ درصد مطلوب ذکر گردید. در این مطالعه، فقط ۳۰ درصد دانشجویان توانسته بودند تعداد زایمان را مطابق حداقل های یادگیری انجام دهند. مهم ترین موانع اجرای یادگیری به ترتیب اهمیت: انجام کار توسط اینترن و رزیدنت، انتخاب محیط بالینی نامناسب، تعداد کم بیماران، مهارت و تجربه کم مربی تعداد زیاد دانشجویان ذکر گردید در برخی موارد دانشجویان موفق به انجام حداقل های یادگیری نشده و یا تجربه آنها در کسب مهارت ضعیف بوده است که به طبع آن آموزش ناکافی در این زمینه اثرات نامطلوبی را بر کیفیت آموزش و در نهایت سلامت مادران به دنبال خواهد داشت و لذا لازم است که حداقل های آموزشی بازنگری و با توجه به ماهیت کسب هر مهارت بالینی و موارد پیشنهادی مجددا تعریف و منطبق با نیاز فراگیران تنظیم شوند. همچنین به دلیل محدودیت تعداد بیمار و فضای آموزشی بیمارستان ها، پیشنهاد می شود که از مانکن، مولاژ، و لوح فشرده، بیمارستان های غیر آموزشی در امر آموزش دانشجویان و دوره های بازآموزی برای ارتقای مهارت های مربی به کار گرفته شود.

حداقل های یادگیری, موانع اجرایی, اهداف آموزش