مجید امیری - مربی، گروه روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
ستاره موسوی - دکتری تخصصی برنامه ریزی درسی و استاد مدعو دانشگاه فرهنگیان، گروه روانشناسی و علوم تربیتی، اصفهان، ایران

هدف مطالعه حاضر تبیین و بررسی نشانگرهای نوآوری محتوای برنامه­های درسی هنر است. پژوهش از نوع کاربردی و روش آن توصیفی- پیمایشی، با رویکرد ترکیبی است. جامعه پژوهش در بخش کیفی، جمعی از صاحب نظران آموزش هنر داخلی و خارجی و متخصصان برنامه­های درسی در سطح کشور بودند، که به روش هدفمند و شبکه ای و با معیار اشباع نظری داده ها ۱۹ نفر از آنان انتخاب شد، در بخش کمی، شامل ۱۹۶۹ نفر از معلمان ناحیه های ۱، ۳ و ۴ اصفهان بوند که ۱۷۰ نفر به روش طبقه­ای انتخاب شده اند. داده­های پژوهش از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته و پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شد. برای تعیین روایی مصاحبه و پرسشنامه از روایی محتوا، و برای برآورد پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. یافته های کیفی بر اساس مقوله بندی و یافته­های کمی با آمارهای توصیفی و استنباطی تحلیل شد. طبق نتایج تحقیق مهم­ترین نشانگرها عبارت است از استقرار سامانه به­روزکردن سرفصل های موجود، توجه به درس ها و موضوع های تلفیقی و همگرا، کاربست رویکرد دانش محوری بر پایه خلاقیت و با تاکید بر تقویت همزمان توانمندی­های علمی و هنری در تدوین محتوا،توجه به تفاوت های فردی در حین فرایند تدوین محتوای برنامه درسی هنری، حاکم کردن قابلیت­های هنری و زیباشناختی بر محتوای برنامه های درسی، توجه به آموزه­های هنر اسلامی در راستای تدوین محتوا. یافته­های پژوهش در بخش کمی نیز نشان داد میزان کاربست نشانگرهای نوآوری در محتوای برنامه­های درسی هنری بیشتر از سطح متوسط است.

برنامه درسی هنر, محتوای برنامه درسی, نوآوری محتوا