رضا اندام - دانشیار، گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران
حسین طاهری - دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، مربی، گروه تربیت بدنی، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران

بی تفاوتی سازمانی یکی از عوامل اساسی کاهش کارایی، غیبت مکرر، اجتناب از پذیرش مسئولیت و دلسردی نسبت به کار است که باعث عقب ماندگی فکری، سقوط آرام و تخریب مستمر و بدون صدای سازمان است؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر طراحی مدل پیش بینی بی تفاوتی سازمانی براساس عدالت سازمانی، تعهد سازمانی و رضایت شغلی است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بوده، و جامعه آماری همه معلمان زن تربیت بدنی استان البرز با حداقل ۵ سال سابقه خدمتی به تعداد ۳۰۰ نفر بود. براساس جدول کرجسی و مورگان، ۲۴۶ نفر از آن ­ها به طور تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ­ها پرسشنامه های عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (۱۹۹۳)، رضایت شغلی اسپکتور (۱۹۸۵)، پرسشنامه ۱۵ گویه ای تعهد سازمانی استیرز پورتر و پرسشنامه تعدیل شده بی تفاوتی سازمانی دانایی فرد، حسن زاده و سالاریه (۱۳۸۹) به کار گرفته شد. برای بررسی روایی صوری و محتوا پرسشنامه ها، نظرات اصلاحی ۱۱ نفر از متخصصان به کار گرفته شد. همچنین، ضریب آلفای کرونباخ نشان داد که پایایی چهار پرسشنامه قابل قبول است. داده ­ها با روش های آماری همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری با نرم افزار Amos تحلیل شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد مدل پیشنهادی با داده های پژوهش برازش مناسبی دارد و متغیرهای عدالت سازمانی و رضایت شغلی به طور مستقیم و غیرمستقیم و تعهد سازمانی به طور مستقیم بر بی تفاوتی سازمانی تاثیر دارند. براساس نتایج، برای پیشبرد اهداف تربیت بدنی در مدارس، مدیران و مسئولان آموزش وپرورش باید به متغیرهای رفتار فردی و سازمانی معلمان تربیت بدنی توجه بیشتری داشته باشند.

بی تفاوتی سازمانی, تعهد سازمانی, رضایت شغلی. عدالت سازمانی