پریسا کوچک - گروه سازه های آبی، دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز
سید محمود کاشفی پور - گروه سازه های آبی، دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز
مهدی قمشی - گروه سازه های آبی، دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز
احمد فتحی - گروه سازه های آبی، دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز

یکی از راه های کنترل فرسایش قوس خارجی استفاده از سازه ی آبشکن می باشد. در سال های اخیر آبشکن های سنتی از نظر بهره-وری، قیمت و مناسب بودن برای محیط زیست مورد انتقاد قرار گرفته اند. بدین ترتیب اتخاذ روش هایی که مقرون به صرفه بوده و سازگار با محیط زیست باشند مورد اهمیت قرار گرفته است. آبشکن باندال لایک ترکیبی از آبشکن نفوذپذیر و نفوذناپذیر است که در شبه قاره هند به منظور کنترل فرسایش و بهبود عمق جریان برای کشتی رانی در رودخانه های آبرفتی احداث می گردد. این سازه از ساقه های درخت بامبو ساخته شده است، بدین ترتیب مقرون به صرفه بوده و با محیط زیست سازگار می باشد. در این مطالعه اثر درصد نفوذپذیری آبشکن باندال لایک بر حداکثر عمق آبشستگی اطراف آبشکن در فلومی با قوس ملایم ۹۰ درجه و در شرایط مستغرق بررسی شده است. بدین منظور سری آبشکن های نفوذ ناپذیر (نفوذپذیری ۰%) و باندال لایک با سه درصد نفوذپذیری (۳۳، ۵۰ و ۶۴) درصد درون فلوم جایگذاری شده و تحت شرایط هیدرولیکی متفاوت (اعداد فرود ۲۱/۰، ۲۳/۰، ۲۶/۰، ۲۹/۰) مورد آزمایش قرار گرفته اند. نتایج نشان داد که حداکثر عمق آبشستگی اطراف سازه ی باندال لایک به میزان قابل ملاحظه-ای کمتر از آبشکن نفوذناپذیر می باشد. همچنین با افزایش درصد نفوذپذیری آبشکن باندال لایک حداکثر عمق آبشستگی اطراف آن کاهش می یابد.

آبشکن باندال لایک, قوس ۹۰ درجه, شرایط مستغرق, حداکثر عمق آبشستگی