شناسایی عوامل بکارگیری رویکرد مشارکتی و بودجه ریزی بر مبنای عملکرد (مطالعه موردی: شهرداری تهران)

بودجه ریزی بر مبنای عملکرد شکلی از بودجه ریزی است که منابع مالی تخصیص یافته را به نتایج اندازه گیری شده در قالب ستانده ها و پیامدها مرتبط می کند. در بودجه ریزی مشارکتی این مردم یک محل هستند که اولویت های هزینه ای خود را مشخص می کنند و با توجه به شناخت نزدیک تر آنها با مشکلات عموما در تعیین اولویت های هزینه ای بهتر از حتی نخبگانی تصمیم گیری می کنند که در خارج از محدوده مشکلات عزم حل آنها را کرده اند. در کشور ما علیرغم آنکه بخش زیادی از زیرساخت های مورد نیاز برای تحقق چنین روندی پیش بینی شده است؛ تاکنون در اجرای کامل آن توفیقی حاصل نشده است. این پژوهش برای نیل به اهداف شهرداری ها در راستای ایجاد بودجه ریزی بر مبنای عملکرد با رویکردی مشارکتی، به شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر پیاده سازی بودجه ریزی بر مبنای عملکرد با رویکرد مشارکتی پرداخته شده است. روش این پژوهش توصیفی استنباطی و بر اساس هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری این تحقیق کارشناسان شهرداری در مناطق ۲۲ گانه تهران می باشند. تعداد نمونه به روش تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران درمجموع ۱۲۰نفر برآورد گردید. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بوده است. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS و روش تجزیه وتحلیل فرضیه ها، مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بوده است که برای انجام آن، از تحلیل عاملی تاییدی توسط نرم افزار SMART PLS استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد ۱- به کارگیری مشارکتی بر پاسخگویی مالی اثر معناداری ندارد.۲- پاسخگویی مالی بر پاسخگویی عملیاتی تاثیر مثبت می گذارد. ۳- توانایی فنی بر پاسخگویی عملیاتی تاثیر مثبت می گذارد. ۴- پاسخگویی مالی بر رابطه بین به کارگیری مشارکتی و پاسخگویی عملیاتی میانجی گری نمی کند. ۵- پاسخگویی مالی بر رابطه بین زیرساخت عملکرد و پاسخگویی عملیاتی میانجی گری می کند. همچنین نتیجه میانگین رتبه ها نشان می دهد که بعد به کارگیری رویکرد مشارکتی با ضریب ۳.۶۶ در اولویت اول قرار دارد، درنتیجه بیشترین تاثیر را بر بودجه ریزی عملیاتی در سازمان دارد.

کلیدواژه ها:

رویکرد مشارکتی ، بودجه ریزی بر مبنای عملکرد ، پاسخگویی عملیاتی ، پاسخگویی مالی