محمدمهدی خلوصی - کارشناس ارشد سازه های آبی، شرکت مهندسین مشاور آب خاک تهران
محمدصادق سزعیم - کارشناس ارشد آبیاری، شرکت مهندسین مشاور آب خاک تهران
نجمه نیکبخت جهرمی - کارشناس آبیاری و آبادانی، شرکت مهندسین مشاور آب خاک تهران
سهیلا زارعی - دانشجوی دکتری منابع آب، شرکت مهندسین مشاور آب خاک تهران

آب، سلامت، تغییرات اقلیم و کاهش خطر بلایا به هم مرتبط و وابسته هستند. با تغییر اقلیم، رخدادهای حدی سیل و خشکسالی هم از نظر شدت و هم از نظر فراوانی افزایش می یابد. به دلیل تغییرات اقلیمی و فعالیت های انسانی، جامعه بشری با کمبود منابع آب، بدتر شدن محیط آبی، خشکسالی ها و سیل های مکرر و مجموعه ای از مشکلات مواجه است که آسیب پذیری سیستم های منابع آب را افزایش می دهد. در نهایت این موارد موجب آسیب پذیری ارکان وابسته، نظیر پروژه های عمرانی خواهد شد. تاب آوری نقطه مقابل آسیب پذیری است و به توانایی مقاومت یا جبران آسیب اشاره دارد. امروزه مفهوم تاب آوری به طور فزاینده ای در زمینه مدیریت منابع آب در پاسخ به اثرات تغییرات آب و هوا، تنوع هیدرولوژیکی و عدم قطعیت مرتبط با ابعاد مختلف تغییرات محیطی جهانی مطرح است. با توجه به اهمیت این مفهوم در پروژه های عمرانی، به ویژه بخش آبیاری و زهکشی، شناخت و درنظرگرفتن تاب-آوری سیستم از زمان مطالعه و طراحی تا دوره بهره برداری و نگهداری آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در پژوهش حاضر در مرحله اول به تعریف مفاهیم آسیب پذیری و تاب آوری، بیان اهمیت آن و ضرورت در نظرگرفتن آن در پروژه های آبیاری و زهکشی پرداخته شد. در گام بعدی به منظور تبیین اهمیت موضوع تاب-آوری، مطالعه موردی ایستگاه پمپاژ طرح کوثر واقع در استان خوزستان و آسیب پذیری و تاب آوری آن در اثر تغییرات حدی بر عملکرد این ایستگاه انجام شد.

تاب آوری، آسیب پذیری، تغییر اقلیم، ایستگاه پمپاژ