زهرا اطهری - استادیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه رازی، کرمانشاه

دستیابی به توسعه پایدار مستلزم تربیت نیروی انسانی متخصص و شایسته از طریق مراکز و نهادهای آموزشی است. این در حالی است که یکی از دغدغه های آموزش عالی کشاورزی به ویژه در سال‎های اخیر مساله نگهداشت دانشجویان می ‎باشد. لذا هدف کلی این پژوهش علی- ارتباطی، تحلیل عوامل موثر بر نگهداشت دانشجویان کشاورزی بود. جامعه آماری تحقیق، دانشجویان مقطع کارشناسی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی در سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۰ بودند (۹۰۱=N) که ۲۷۰ نفر از آنان براساس جدول بارتلت با روش نمونه‎ گیری تصادفی طبقه‎ ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ‎ها پرسشنامه محقق ساخته بود که برای پایایی و روایی آن به ترتیب از ضریب تتای ترتیبی (۰/۸۷=Ө) و پانل متخصصان استفاده شد. براساس تحلیل عاملی اکتشافی، به ترتیب اهمیت عوامل مربوط به استادان، عامل حمایتی مدیریتی، محیطی و امکانات آموزشی و عامل فردی به عنوان عوامل موثر بر نگهداشت دانشجویان استخراج شدند. این عوامل در مجموع حدود ۷۳درصد از واریانس مربوط به نگهداشت دانشجویان کشاورزی را تببین می کنند. یافته های آزمون من ویتنی نشان داد که بین دیدگاه دانشجویان دختر و پسر نسبت به عوامل موثر بر نگهداشت دانشجویان، تفاوت معناداری وجود ندارد. در حالی که، تفاوت بین دیدگاه دانشجویان ساکن روستا و شهر در مورد عوامل موثر بر نگهداشت دانشجویان، معنادار شد. نتایج آزمون کروسکال والیس نیز بیانگر آن بود که دانشجویان ورودی ها و رشته های مختلف کشاورزی در مورد عوامل موثر بر نگهداشت دانشجویان اتفاق نظر دارند. بر پایه یافته ها، توجه به مواردی از قبیل ایجاد انگیزه و علاقه در دانشجویان توسط استادان، حمایت دولت از اشتغال‎زایی برای دانش آموختگان کشاورزی، فراهم نمودن گلخانه و زمین کشاورزی جهت انجام فعالیت‎های عملی در دانشکده های کشاورزی می تواند وضعیتی را بوجود آورد که باعث حفظ و نگهداشت دانشجویان شود.

آموزش عالی, نگهداشت, دانشجویان کشاورزی, انگیزه, استادان