ایده هایی که در ذهن انسان تثبیت شده اند و علاوه بر ساحت غیرانضمامی، ساحت انضمامی حیات او نیز تحت تاثیرات موسع و ژرف آن ها است ایده هایی اند که شبح وارگی شان در صورت بندی ای که اشتیرنر از جهان انسانی پیش روی ما نهاده است برجسته و پررنگ است. علی رغم برخورداری اشباح ایده ها از این مشخصات، که همانا مشخصات امر ذاتی هستند، ارائه طرح کلی غیرذاتی از آن ها امری تحقق پذیر است. این طرح، که بر واگشایی دوگانگی ای مفهومی در نظام فلسفی دولوز مبتنی است، خود گشاینده خوانشی است که شبح وارگی ایده در آن مبنای آشکارگی ذاتی بودن ساحت دال مفهومی «انسان» است. این خوانش اشتیرنری آشکارکننده این امر است که ساحت مذکور تجسم ناکثرت مند عناصر برسازنده خود است.